[exif=”wp-content/photos/1feb09_4.jpg”]
Vanmorgen was ik vroeg wakker. Vanuit het keukenraam zag ik de lucht langzaamaan verkleuren. Het koste mij even moeite om de koffieautomaat uit te zetten en mijn warme huisje te verlaten om de zonsopgang te fotograferen, maar ik ben het toch maar gaan doen.
Ik wilde dit keer wel eens vanaf de andere kant van de IJssel naar de zonsopgang gaan kijken Het probleem is dan altijd een goede plek om uit te stappen. De weg op de dijk is smal en kronkelig. De bermen zijn zacht en gaan al snel stijl naar beneden. Deze morgen zag ik echter een klein weggetje van de dijk naar de IJssel lopen.
Even verderop hielt het asfalt op en werd het een zandweg vol met diepen kuilen. De spullen die ik gisteren uit mijn vaders huis had meegenomen stonden nog achterin en rammelden heftig bij elke kuil die ik niet kon ontwijken.
Aan het eind van het pad stond ik pal naast de IJssel en kon ik vanuit de auto de zonsopgang bekijken. Gelukkig maar, want bij het uitstappen op een foto te maken bleek de wind ijzig koud.
Vanmorgen helaas geen knallend kleurende wolken maar een bijna ‘geruisloze’ zonsopgang. Jammer, maar ik heb nu wel weer een nieuw fotoplekje gevonden. Ik besloot weer naar huis te gaan maar eenmaal op de weg zag ik de zon verstoppertje spelen met de wolken. In plaats van linksaf over de oude ijsselbrug richting huis te gaan ging ik nog even rechtdoor.
[exif=”wp-content/photos/1feb09_3.jpg”]
Vanaf het punt waar ik nu stond, kwam de zon precies achter de IJsselcentrale op.
[exif=”wp-content/photos/1feb09_2.jpg”]
Ik ben blij dat ik er toch even uit ben gegaan. Spectaculair was de zonsopgang deze morgen niet maar heerlijk was het wel.
[exif=”wp-content/photos/1feb09_1.jpg”]
Geef een reactie