1 Augustus, ochtend

Dat moet er voor dit beestje als een gigantisch feestmaal hebben uitgezien.

Afgelopen vrijdag ben ik eens gaan wandelen in de omgeving van ’tHarde. Al een paar keer was ik op internet de tuinen van dokter Vogel tegengekomen, en om dat ik vrijdag vrij was en het weer mooi, heb ik die maar eens even opgezocht.

Tegen de bosrand aan lag  een groot veld waar lange rijen bloemen bloeiden. Het eerste bed dat ik bezocht was geel. Daarna kwam het roze van de cosmea. Grote bloemen die op hoge stelen tussen kantachtig blad wiebelden.

De harten van deze bloemen vond ik bloemen op zich met kransjes van kleine sterretjes.

Vanaf zo’n hoge knop had deze libel een mooi uitzicht.

Het volgende bloembed was oranje. Overal stonden bordjes bij met uitleg over de geneeskrachtige werking van de plant. Ik heb het niet onthouden maar op internet vond ik dit over de goudsbloem: Versterkt de afweer, antiseptisch, bloedstelpend, ontstekingsremmend, schimmelbestrijdend, ontgiftend, krampstillend, wondhelend. Een nuttig bloemetje dus.

Door de tuinen liep een 4km lange rode paaltjes route, aan het eind van de tuin leiden de paaltjes je het bos in. Niet een bos met kleine kronkelige paden, maar eentje met brede lanen met hoge, statige beuken.

Zeker een plek om in de herfst eens terug te komen, dan moet het prachtig zijn wanneer de beuken in hun herfstkleuren staan. Over herfst gesproken, ik zag zowaar een paddenstoel staan. Niet dat die nou alleen groeien in de herfst, maar toch, je associeert het er zo mee he?

Ook weer zo iets waar ik van kan genieten: wanneer je in een donker bos staat, het lichte groen van de begroeiing er naast zien. Vooral het contrast tussen de stammen en het heldere groen er achter vind ik mooi.

Zelfs in het bos zijn bloemen te vinden, zoals bijvoorbeeld dit wilgenroosje.

Aan de andere kant van het bos lagen weer weilanden. Grappig om ineens die koeien zien te liggen wanneer je over een bospad stapt.

Ik dacht even dat deze koe een bloem tussen de lippen had, maar nadat ik de foto had genomen en even ging in zoomen om te zien wat voor bloem het was, bleek het iets heel anders. Zou mevrouw dan toch een meneer zijn?

Gedurende de hele wandeling rook ik regelmatig de stinkzwam. Ik vind het niet echt een smerige geur, meer een geur die ik met bos associeer. Net zoals ik pas gemaaid gras niet lekker vind ruiken omdat ik dat weer met hondenstrond associeer. Het lukte mij maar niet de stinkzwammen te vinden, doordat het niet hard waaide kon ik niet goed bepalen waar de wind vandaan kwam en welke kant ik dus op moest zoeken.

Maar tegen het eind van de wandeling was de geur ineens heel sterk. En pal naast het pad zag ik hem dan staan. Een verse stinkzwam waarvan zijn geur zijn werk had gedaan: hij was bedekt met glanzende groene en blauwe vliegen.

Wonderlijk, zoals de natuur zijn werk doet. Niet veel later kwam het einde van mijn wandeling in zicht. Twee uurtjes over 4 kilometer. Niet gek voor Marmein.