Een paar dagen geleden betrok ’s avonds de lucht. Een prachtige wolk vormde zich boven de huizen voor mijn huis. Het duurde even voor ik alle spulletjes bij elkaar had om een time lapse opname te kunnen beginnen. Ik had liever wat meer van het vormen van de wolk gezien maar ja, dan had ik maar in een keer aan alles moeten denken zodat ik niet drie keer van de woonkamer naar de zolderkamer hoefde te denderen.
Al yoghurt etend keek ik gisteravond uit over mijn voortuintje. Naar de vijver waar ik dagelijks draadwieren uit vis, naar de klimroos die bijna het dak heeft bereikt van mijn garage en naar de paar rode besjes aan mijn gelderse roos.
Maar het leek wel of een van de besjes nog steeds groen was, daar moest wel iets aan de hand zijn. En ja, hoor. Een wants deed zich te goed aan het sap of vlees van het besje. Ik wist niet eens dat die beestjes zo’n steeksnuit hebben.
Door de bomen achter mijn tuin duurt het even voor ’s morgens de zon in de achtertuin staat. Alleen hier en daar valt er eerst wat zonlicht op de bloemen en planten. Het bloemetje van deze persicaria had geluk, een heel klein zonnestraaltje wist hem net te bereiken.