We voeren nog steeds langs de kust van Spitsbergen, die dag zouden we nog 1 wandeling maken. Ik was aan het dek wat details aan het fotograferen, zo kwam ik tussen wat touwen dit badeendje tegen.
Plotseling riep een van de gidsen dat er een ijsboog te zien was. Een ijsboog? Nooit van gehoord, maar daar hing hij, in de lucht boven de zee. Net als de regenboog werd dit verschijnsel veroorzaakt door de zon en in dit geval ijsdeeltjes in de lucht.
We voeren verder door een adembenemend landschap. Aan stuurboord een dreigende kust gehuld in wolken…
en aan bakboord bergen die door het zonlicht een onwaarschijnlijke kleur kregen.
Dat was waar we aan land zouden gaan. We gingen niet omdat er een bootje was gespot bij het strand. Het eerste teken van menselijk leven dat we na een paar dagen op zee zagen. Waarschijnlijk waren het jagers, te gevaarlijk dus om daar rond te wandelen. We moesten deze prachtige kust dan ook aan ons voorbij laten gaan en doorvaren naar een andere landingsplek.
Ondertussen begon de zon al snel te dalen en we begonnen ons af te vragen of het niet te donker zou zijn als we eindelijk aan land konden gaan.
Geef een reactie