Ik vond zijn gedrag al wat anders dan anders. Hij keek veel naar mijn voeten om te zien welke kant ik op ging, was aardig rustig met het vuurwerk dat overdag werd afgestoken en mocht de laatste tijd wel heel graag op mijn schoot zitten.
Het heeft dus even geduurd maar ik ben er nu achter wat er aan de hand is: meneer is zo goed als doof. Alleen schelle, harde geluiden hoort hij nog met 1 oor. Wanneer ik bijvoorbeeld in mijn handen klap hoort hij het wel, maar kan hij niet bepalen waar het vandaan komt. Het moet een vreemde wereld voor hem zijn. Ik kom en ga zonder dat hij het direct in de gaten heeft (tenzij hij mij gezien heeft), er ligt soms zo maar eten in zijn bakje (voorheen hoefde ik maar een brokje in zijn bakje te laten vallen of meneer stond er naast).
Voorheen was hij erg schrikachtig voor onverwachte geluiden. Een lepel in de gootsteen laten vallen betekende meestal dat hij direct op stond om te kijken wat er aan de hand was. De afstandbediening laten vallen terwijl hij op mijn schoot lag betekende vier klauwen in mijn benen omdat hij dan een halve meter de lucht in sprong of zich afzette om vervolgens te vluchten.
Zijn dutjes zijn nu diep en ongestoord. Ik kan tijdens zijn slaap nu zelfs stofzuigen zonder dat hij naar boven vlucht. Met zijn ogen is overigens niets mis, en niets fijner voor hem dan op de vensterbank boven de verwarming naar buiten te kijken en de boel in de gaten te houden.
Geef een reactie