1 Februari, oneindig

Ik herinner mij een sprookje dat ik vroeger ooit las. Over een arme maar aardige vrouw en een rijke onaardige vrouw. Beiden kregen van een onaangekondigde gast op basis van hun gedrag de mededeling dat wat ze zouden doen bij het kraaien van de haan, ze de hele dag zouden doen. De arme vrouw was om die tijd kleren aan het naaien en ging daar de hele dag mee door waardoor haar familie eindelijk weer nette kleren had, de stof daarvoor bleef zich automatisch aanvullen.

De rijke vrouw was van plan bij het kraaien van de haan geld uit haar buidel te halen. Om al dat geld dat ze dan uit haar buidel zou halen moest op kunnen bergen ging ze wat buidels maken uit wat oude kleren uit haar kledingkast. Ze hield de tijd echter niet in de gaten en toen het tijd was om haar geld te tellen knipte ze nog net even snel een laatste buidel. Dat was dus wat ze de rest van de dag deed, al haar kleding ging er zo aan.

In een keukenla heb ik een rol diepvrieszakjes. Ik gebruik ze voor van alles en nog wat. Een stukje kaas kan er mooi in en gaat zo de koelkast in. Een stukje pate op een schoteltje past ook en droogt zo niet uit. Zo doe ik dat, naar mijn gevoel, al jaren met dat zelfde rolletje zakjes. Zo af en toe, wanneer ik er weer een zakje af scheur, moet ik aan het verhaal van de arme en rijke vrouw denken. Alsof dit schijnbaar oneindig rolletje diepvrieszakjes uit dat verhaal komt.

Laatste berichten:

Wekelijks op de hoogte blijven van nieuwe blogjes?

Laat dan hier je E-mailadres achter:


Geplaatst

in

door

Reacties

Eén reactie op “1 Februari, oneindig”

  1. Laura avatar
    Laura

    Mooi! En herkenbaar 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *