Gisteren werd het vroeg donker. Ik liep naar het raam om de lamp die daar naast staat aan te doen, mijn blik gleed over de voortuin en viel op de tuinstoelen die eigenaardig verlicht werden. De zon kon het niet zijn, die ging achter de huizen aan de andere kant van de stoelen onder. Het zou vast een auto zijn die achteruit aan het inparkeren was, ik keek daarom naar links om te zien wie dat dan was.
Maar tot mijn verbazing was het geen auto die de stoelen in een oranje-geel licht zette. Ik keek naar boven en daar, boven de huizen hing een gigantische wolk die fel werd opgelicht door de ondergaande zon. De weerschijn daarvan liet mijn tuinstoelen baden in het licht.
Geef een reactie