Ik moest nog even naar de stad en besloot de eos maar mee te nemen. Je weet immers maar nooit. Halverwege kwam ik bij een bruggetjewaar altijd wel wat kapmeeuwen zitten. Mij niets aantrekkend van iedereen die achter mij langs fietste heb ik de fiets aan de kant gezet en begon met fotograferen.
Ik borg net de camera weer op toen een jongeman op een scooter aan kwam rijden. Hij stapte af en zette hem een meter of wat voor mijn fiets op de stoep. Niet echt een plek voor een jonge marokkaan om nu juist daar te gaan staan. Hij dook voorover om iets uit een plastic zak die aan zijn stuur hing te pakken.
"Mooie vogels eh Mevrouw ?" riep hij naar mij terwijl hij een stuk brood uit de zak viste. "Is mischien wel leuk voor foto, als ik brood gooi !" "Dat lijkt mij ook, " zei ik, terwijl ik de camera weer uit de fietstas haalde. En ik begon met mijn gestoei om de kapmeeuwen in beeld te krijgen terwijl ze voor mij langs schoten.
"Gooi ik ze dicht genoeg bij mevrouw ? Of met ik ze hoger gooien ?" Ik werd gewoon op mijn wenken bediend. Maar met de zon er laag achter bleef het stoeien. "Mooie vogels he ? Ik kom hier heel vaak ", zei de jongen toen zijn brood eenmaal op was. "Volgende keer neem ik boerenkool mee" zei hij met een knipoog. Nog even een handje omhoog en wet was hij weer.
Het verbaasd mij steeds weer hoe vaak onverwachte dingen op je pad kunnen komen. Soms iets mooies wanneer je niet verwacht iets tegen te komen dat het fotograferen waard is, dan weer een korte ontmoeting met een vreemdeling.
erg mooi resultaat ook, dank zij deze lieve vogelvriend!
Geef een reactie