Gisteravond hoorde ik heel veel snelle lichte voetstappen voor mijn huis. Vervolgens een hoop onderdrukt gegiegel en mijn deurbel. “De jeugd is weer aan het deurtjebellen”, was mijn eerste gedachte. Maar ik hoorde geen rennende voeten en dus ging ik toch maar even kijken.
Daar stond Buurjongen2. Vlak voor mijn neus hield hij een kiwi omhoog. “Wil je wat ruilen?” vroeg hij. Vlak achter hem stonden een paar jongens verwachtingsvol te kijken, elk met iets in hun handen: een appel, een appel met een sticker, een ei….
Ik moest even nadenken en bedacht toen dat ik mijn neprotsje met lichtje wel kon ruilen. Die stond toch op de nominatie om weggegooid te worden omdat het lampje zo achtelijk zacht brand.
Ik liet hem zien en moest vervolgens aan een ernstig kijkende Buurjongen2 uitleg geven wat het was. Het moest natuurlijk wel een eerlijke ruil had hij mij gezegd. De rots werd goedgekeurd. Direct drongen de andere jongens naar voren. Helaas, die moesten hun geluk maar ergens anders proberen.
En zo komt het dat ik vanmorgen een kiwi bij het ontbijt heb.
Overigens kunnen jullie je duimen weer rust gunnen: ik krijg een contract aangeboden. Eerst een jaar contract en daarna een vast contract (dat is standaard procedure) Bedankt allemaal !
Geef een reactie