Nadat ik vanmorgen de foto’s op de pc had gezet en een logje had geschreven, ben ik weer op de fiets gestapt om naar het Engelse Werk te gaan. Door de felle zon waren de druppels al lang verdampt maar er waren genoeg andere onderwerpen om te fotograferen.
Lopend door het gras vlogen overal om mij heen blauwe waterjuffers op. Ik heb nog nooit eerder zo veel gezien. Lastig was wel dat ze ook weer ergens in het gras gingen zitten. Niet netjes boven op een spriet, nee, tussen de halmen. Lastig fotograferen dus. Gelukkig had ik mijn vieze natte broek aangehouden en kon ik mij weer met een gerust hart op de knieën laten vallen.
Maar er was meer te zien dan waterjuffers, zoals dit stel. Het heeft mij aardig wat moeite gekost om ze er op te krijgen. Gelukkig waren ze afgeleid en kon ik blijven proberen. Toen ik eindelijk een scherpe foto van ze had bleek ik niet de voelsprieten van de voorste kever in zijn geheel op de foto te hebben. Nou ja, dan maar niet
En waar dit kevertje naar onderweg was ? Geen idee.
Vanaf haar balkonnetje bekeek mw Kever mijn geworstel. Hoe ik insecten besloop die weer opvlogen zodra ik had scherpgesteld, hoe ik op mijn knieën ging voor haar buurman en hoe ik steeds maar weer mopperde als het niet ging zoals ik wou.
Vermoeid liet ik mij op een bankje zakken. Aan de overkant van het water was een andere fotograaf bezig. Ik kon niet zien wat hij fotografeerde, maar ik vermoede watervogels gezien de grootte van zijn lens en de richting waarin hij stond.
Toen ik naast mij keek zat daar een verlegen waterjuffer die niet wegschrok voor mijn grote lens. De lens op de rugleuning leunend kon ik een foto van haar maken terwijl zij haar ochtendtoilet maakte. (is dat eigenlijk de juiste uitdrukking ? )
Het werd knap warm daar in het zonnetje, tijd dus om verder te gaan Eerst naar het linker bruggetje om te kijken of daar waterjuffers op de leuning zaten, maar nee. Net als de vorige keer was hier niet een te zien. Dan linksaf naar het andere bruggetje. De veldjes naast het pad staan vol met zuring, boterbloemen en koekoeksbloemen. Tussen al dat kleuren geweld viel mij een slakje op.
Hups, fiets op de standaard, fototas uit de fietstas en op de knieën op het schelpenpad. Achteraf niet al te best voor de neuzen van mijn schoenen. Maar ach, bergschoenen moeten daar tegen kunnen nietwaar ?
Toen ik mijn statiefje weer onder de snelbinders wou doen zag ik een vreemd groen beestje tegen het zwart afsteken. Nee maar, ik heb geloof ik een spuugbeestje uit zijn huisje gezet. Snel even een foto (wat nog knap lastig was omdat hij steeds de schaduw weer opzocht) en hem teruggezet in het gras.
Bij het andere bruggetje had ik wel geluk. De waterjuffers staken prachtig af tegen het wit van de leuning. De leuning zelf kon mooi als statief gebruikt worden.
En ze waren er in alle kleuren en maten. Gut wat heb ik mij daar vermaakt.
Door het felle zonlicht kon ik niet goed zien of de foto’s gelukt waren, ik wilde daarom maar naar huis gaan om ze op de pc te zien. Ik had net alles ingepakt toen er een bij op de leuning ging zitten. Tja, dan alles maar weer uitpakken en hopen dat hij niet wegvliegt.
Maar ik had geluk, hij ging zichzelf uitgebreid zitten wassen, inclusief zijn lange tong.
Morgen wordt net zo een dag als vandaag. Ik weet al wat ik ga doen !
Wil je alle 20 foto’s zien dan kan dat met de flash-slideshow.
Geef een reactie