Zo noem ik hem vaak, Pipo. Hij kan soms zo vreselijk sullig zijn. Als hij achter het huis geconstateerd heeft dat het regent, wil hij dat ik hem voor even de deur open doe zodat hij kan kijken of het daar ook regent.
Als hij vragent bij de voordeur zit en ik duidelijk ‘nee’ zeg, loopt hij vinnig naar de keuken terwijl hij korte miauwtjes laat horen, alsof hij op mij moppert.
Gisteravond mocht hij wel even naar buiten maar toen ik naar bed wou, wilde meneer niet naar binnen. Daar was ik gisteravond niet voor in de stemming (en zeker niet om 00:30u). Meneer mocht dus buiten overnachten.
En dat bij alle brokjes ellende van de laatste tijd: hij zit al dagen zonder zijn favoriete brokjes. De 8 kilo brokjes heeft hij al weggewerkt en het vrouwtje vergeet steeds nieuwe te halen zodat hij het met oude brokjes moet doen die over zijn omdat hij ze niet lust.
En daar lag hij vanmorgen. Voor het eerst in zijn leventje geloof ik een beetje boos op mij.
Geef een reactie