Gisteren was het maar een melige boel op het werk. Ik geloof dat ik daarbij 1x te veel in mijn handen heb geklapt. CollegaH kon er niet meer tegen dat Vogeltje luidkeels zijn liedje zong en wierp een stift richting het kooitje. (CollegaH is het groene monster op de achtergrond)
Helaas kon hij goed mikken (nou ja, iets missen op een meter afstand is mischien veel moeilijker), en daar lag Vogeltje, in stukken op de grond. Maar hij deed het nog. En doordat het microfoontje niet meer afgeschermd werd door het kooitje was hij ook veel gevoeliger voor geluiden.
Gelukkig heeft collegaR Vogeltje gereanimeerd en zit hij weer vrolijk in zijn kooitje.
Geef een reactie