Ondanks wat kleine pechgevallen (na lang zoeken vond ik de reservebatterij van mijn camera in een broek die aan de waslijn hing, aan het begin van de wandeling liet ik mijn fototas achter bij het vingerhoedskruid en halverwege de tocht bleek ik mijn draadontspanner te zijn verloren) verliep de wandeling prima. De weergoden waren ons gunstig gezind en iedereen kon de parkeerplaats vinden, ondanks een klein foutje in mijn routebeschrijving.
De paddestoelen die ik vorige week fotografeerde waren alweer verdwenen, even verderop stonden nu wel deze frisse vrolijke jongens: oranje koraalzwammetjes.
We liepen mijn gebruikelijke route in tegengestelde richting, zo zag ik ook nog eens wat meer van het bos, meestal blijf ik bij het zwijnenvennetje hangen om vervolgens weer terug te lopen. Zo kwamen we langs een pad waar Romein zowaar een hazelworm zag. Ik kon hem nog net weg zien kruipen onder een heidestruikje. Had zo’n beestje nog nooit eerder levend in mijn leven gezien. Dat wordt de volgende keer dus een iets andere route lopen want natuurlijk wil ik ook een foto van dat beestje.
Nou ja, toen heb ik maar een mosje gefotografeert
Halverwege de route zag Geert een stam met talloze kleine zwammetjes. Het mag dan nog lang geen herfst zijn, er waren al heel wat paddestoelen te bewonderen.
Om te kijken hoe de zwammetjes er van de andere kant uitzagen, liep ik even om de boom heen. Daar vielen mij een paar takjes op die achter een stuk boombast uitstaken. Daar boven zaten nog meer takjes en mijn oog gleed omhoog langs nog veel meer takjes. En bovenop die hele stapel lag wat dons dat ineens begon te bewegen. Verhip, een heel klein vogeltje stak zijn kopje omhoog. Het koppie was niet groter dan een erwt.
Ina en ik hebben het later nog opgezocht, het bleek een jonge boomkruiper te zijn. Al verder wandelend kwamen we uiteindelijk bij het zwijnenvennetje uit. Daar wemelde het van de waterjuffers. Vlak boven het water zag het groen en blauw van die lange dunne insecten.
Ze waren wel erg schigtig en ik moest me in vreemde bochten wringen om ze op de foto te krijgen. Het leverde mij een natte broek, natte ellebogen en natte buik op. En oja, een niet al te flaterend portret door Romein 😉
Iets makkelijker te fotograferen was deze spin die Ina vond op een dennenappel. Waren het nou eitjes of was het nou voedsel in de bol die hij bij zich draagt ?
Ach ja, en dan was er ook nog een minikikker. Zo op de foto zie je het er niet aan af maar het beestje is krap een centimeter groot.
Tegen de tijd dat we terugliepen naar de auto begon de lucht dicht te trekken. We hadden het dus mooi uitgekiend. Ik heb mij prima vermaakt. Ik hoop dat Pauline, Joeki en de rest het ook leuk vonden !
De rest van de foto’s kunnen jullie weer bekijken in de flash-diashow.
[swf]data=”http://marmein.nl/wp-content/24jun07.swf”, width=”680″, height=”520″[/swf]
Geef een reactie