Het is gewoon een maffe Pipo. En dat vertel ik hem ook dagelijks. Gisteren zat hij in de keuken met wat slierten van het vliegengordijn over zijn hoofd gedrapeerd, alsof hij een pruik op had. Helaas was ik net te laat om een foto te maken.
Vanmiddag kon ik mijn kont niet keren of hij zat alweer op mijn stoel, terwijl ik toch, zorgzaam als ik ben, een kussen voor hem had neergelegd.
En hoe hij ondertussen dan ook nog die viezigheid weet op te strijken is mij totaal een raadsel.
Oja, vervolgens weet hij ook nog doodleuk in de keuken aan mijn voeten te gaan zitten, de onschuld zelve. Of ik even wat eten in zijn bakje wil doen. Het is per slot van rekening al weer een half uur geleden dat hij gegeten heeft.
Geef een reactie