Vorige week reed ik langs een dahlia-tuin en zag de kleurenpracht van de bloemen in het late middaglicht. Gistermiddag ben ik er daarom even naar toe gewandeld met de camera. De tuin behoort toe aan een vereniging en het was op het moment dat ik kwam flink druk met leden. Ze waren druk bezig met het knippen van dode bloemen en het aanharken van de paden. Het blijkt dat ze aankomende zaterdag een open dag hebben.
Ik mocht er gelukkig nu al rondwandelen en heb er heerlijk gebruik van gemaakt.
Ik mocht overal lopen behalve op de tussenpaden die al geharkt waren. Maar ik was nog maar net begonnen met fotograferen toen een van de heren achter mij aankwam. Ik mocht gerust over zijn geharkte paadje lopen, kwam hij mij verzekeren. Zijn donker rode dahlia’s waren zo mooi vond hij, die moest ik gewoon bekijken. En hij zou daarna het paadje wel weer gaan harken.
Eigenlijk zijn dahlia’s maar vreemde bloemen. Wat groot en plomp in de meest schreeuwende kleuren. Maar zo te samen is het een prachtig gezicht. En als je je concentreerd op het midden van de bloem is het alsof je er in wordt gezogen.
De lage stand van de zon deed de de blaadjes van de bloemen oplichten.
Het was heerlijk om er zo rond te mogen struinen met de camera. Ik denk dat ik zaterdag even kom kijken of ik ook een bosje dahlia’s kan kopen.
Ook nu weer kun je via de foto’s zelf bij alle dahlia-foto’s komen of via deze link, om bij het begin te beginnen.
Geef een reactie