Een tijdje geleden stond ik bij de aldi te overwegen of ik nu wel of niet peren mee zou nemen. Ik moet meer fruit eten maar ik krijg die gewoonte er maar niet in. Nu zijn peren eigenlijk best wel lekker, dus het zou een poging waard zijn. Maar ja, zo’n bak zitten dan toch wel weer veel in. Ik besloot ze dan ook maar weer terug te leggen.
Op dat moment sprak een vrouw mij aan. “O, mevrouw, als u echt lekkere peren wilt eten moet u echt die van de c1000 halen. Hoe heten die ook al weer…….. goud…. gold….huppeldepup. Nee, wacht, ze heten …… gut, hoe heten ze ook al weer…”. Ze bleef maar proberen om op de naam te komen, maar het lukte haar maar niet. “Nou ja, ze zijn in de aanbieding en zo lekker, zo zacht en zo sappig…….”. En tja, na zoveel enthousiasme wordt je toch wel nieuwsgierig. Toen ik enkele dagen bij de winkel kwam heb ik er toch maar een paar meegenomen.
En inderdaad, ze waren heel lekker. Maar ja, dan vergeet ik ze toch weer allemaal op te nemen. Ik zal vandaag maar twee mee naar het werk te nemen. Het kan nog net denk ik.
Geef een reactie