Vanmorgen ben ik er even uit geweest om eens lekker uit te waaien. Dit keer heb ik niet de bossen maar het open landschap van de Vreugderijkerwaard opgezocht. Terwijl ik naar de dijk toe liep hoorde ik al het roepen van talloze vogels. Alleen het geluid van de ganzen kon ik herkennen. Ik dacht ook het geluid van jonge eenden te horen maar toen even later een grote groep vogels over het water vlogen die het zelfde geluid maakten bleek toch dat ik fout zat.
Het water stond hoog, hoger dan ik het daar ooit gezien heb. Het grasveld waar ik wel eens sta om foto’s te maken stond nu geheel onder. Alleen de topjes van de afrastering en het riet kwam nog boven het water uit.
Verderop stond de vogelkijkhut, door het hoge water stak het nu een eind het water in. In het water naast de kijkhut dreef een groep grauwe ganzen. Tussen al dat grijs stak een witte gans fel af. Zou hij tussen zijn vleugels zitten ? Ik zou voor even maar wat graag Niels zijn.
Het pad naar het vogelkijkhuis is jammergenoeg niet afgeschermd en dus peddelden alle vogels die er ronddobberden naar een wat veiliger afstand en daarmee buiten het bereik van mijn 100mm lens. Nu er toch niets viel te fotograferen kon ik lekker even genieten van het landschap, de geluiden van de talloze vogels op en boven het water en van de zon en de wind in mijn gezicht.
Toen het mij te koud werd ben ik richting de auto gelopen, op naar een lekkere mok cappuccino. Ik liep nog niet lang over de dijk toen ineens met een hels kabaal alle vogels opvlogen en rondjes begonnen te vliegen. Geen idee wat ze heeft doen schrikken maar een mooi gezicht was het wel.
Geef een reactie