Eindelijk, eindelijk was er tijd om foto’s te maken van de prachtige rijp aan de bomen. Ik heb vreselijk zitten twijfelen waar ik naar toe zou gaan. Naar de Dellen, Naar de IJssel ? Een open landschap ? Het nevelige in de lucht deed mij besluiten om toch maar naar de Dellen te gaan.
Het was er een wonderlijk stille wereld. Alle bomen waren zwaar beladen met wit terwijl de bodem nauwelijks wit was. Tenminste, toen ik er net kwam. De dooi begon al in te zetten en overal dwarrelde de ijssel van de takken. Gelukkig was er nog genoeg om te fotograferen. Ik heb mij dan ook maar meteen op de macro’s gestort
Terwijl ik aan het fotograferen was bleef de rijp maar neer dwarrelen. Ik was nog niet ver het bos in gelopen en hoorde aan het begin van het pad een bestelbusje stoppen. Er stapte iemand met camera uit. Hij ging aan het begin van het pad staan, maakte een paar foto’s (ik denk dat ik later wel weggeshopt zal worden) en ging er weer vandoor. Die kon zeker geen keuze maken voor wat betreft de fotoplek en scheurt ze allemaal af.
Verderop in het bos is een klein heideveld. Door het wit op de struiken leek het alsof het daar gesneeuwd had.
De naalden van de dennebomen hadden stuk voor stuk prachtige ijsuitlopers van de mist van de laatste dagen gemaakt. Door het gewicht van al dat ijs hingen de takken naar beneden. Zo kon je mooi zien hoe de takken wel op trossen met waaiers leken.
De bomen op het heideveld vingen elk zuchtje wind en met elk zucht dwarrelde er meer wit naar beneden. Jammer, maar ook weer een mooi gezicht.
Ik bedacht mij dat ik in de herfst een eind verderop een beukenlaan had gefotografeerd. Ik was benieuwd hoe diezelfde laan er n uit zou zien. Ik ben dus maar snel naar de auto gewandeld. Ondertussen kon ik mooi zoeken naar de handschoen die ik ergens onderweg was verloren. Mijn ene hand begon toch wel erg koud te worden. Gelukkig lag hij er nog.
Bij het beukenpad kom ik eigenlijk nauwelijks omdat het begint bij een grote parkeerplaats en waar dus veel volk rondloopt. Ik was dan ook van plan om weer meteen rechtsomkeer te maken om richting Windesheim te gaan. Maar het stuk bos dat hier een beetje parkachtig is zag er prachtig uit en dus ben ik er nog even gebleven om te fotograferen.
Daarna weer in de auto gestapt om eens bij het veld van Windesheim te kijken. Ik begon mij al aardig om de man in het grijze busje te voelen, maar ja, met de dooi was toch enige haast geboden. Niet al te haastig omdat de bochtige weg door het bos wit was van de gevallen rijp.
Bij Windesheim was ik niet de enige fotograaf, ook anderen hadden bedacht dat het daar wel eens mooi kon zijn met dit weer.
Zelfs de IJsselcentrale lag er mooi bij in deze witte wereld.
En dan nog even een laatste foto. Een berenklauw die er in elk weertype mooi uit ziet vind ik.
Natuurlijk heb ik veel meer foto’s gemaakt. Ik heb ze geplaatst in het album Winter. Gewoon steeds op volgende klikken om alle foto’s van vandaag te kunnen bekijken.
Geef een reactie