Gisteren gaf mijn zus vanaf vijf uur ’s middags een verjaardagsfeestje. Ze woont vlak bij Drachten en ik besloot om via een omweg naar haar toe te gaan. Ik had wel weer eens zin de zee te zien. De rit ging eerst naar Harlingen om daarna via de kust naar het oosten te rijden.
Van het wad zelf was helaas niet veel te zien, het was hoog water toen ik bij Harlingen aan kwam. Maar de zon scheen en er stond een lekker straf windje. Heerlijk om zee eens uit te waaien boven op de dijk. Gelukkig was er af en toe wel een wolkje, anders zou het wel heel saai fotograferen zijn 😉
Net als de zee voor mij, was het land achter mij ook vlak.
De weg liep onder aan de dijk langs over talloze veeroosters. Hier en daar zag je een auto staan, wachtend op hun eigenaren die aan de andere kant van de dijk aan het uitwaaien waren. Op een gegeven ogenblik zag ik meerdere auto’s staan. Daar was vast wat meer te zien en dus ben ik maar een kijkje gaan nemen.
Totaal onverwacht zag ik hier een veld met riet. Wonderlijk, zo in de zee.
Ik reed weer verder en na een tijdje kwam ik uit op een plek dat Zwarte haan heet. Een wonderlijk gat. Je hebt het gevoel aan het einde van de wereld te zijn en toch staat er een restaurant en een antiekzaak. Borden bij een beeld van een slikwerker gaven aan dat dit het beginpunt van een pelgrimsroute was.
Het begon al te schemeren en het werd tijd om naar mijn zus te gaan.
Geef een reactie