Fotoclubwandeling

Dit jaar vallen de volleybalwedstrijdavonden samen met de fotoclubavonden. Ik heb de leden dan ook in geen tijden gezien. Om toch in contact te blijven had ik voor gistermorgen een fotowandeling georganiseerd. Met z’n vijfen hebben we ons kostelijk vermaakt.

Het weer zat mee. Bijna windstil, droog en een beetje mist, heerlijk fotoweer dus. De mosjes stonden overal weer te pronken en de mist had hier en daar wat druppels opgehangen.

Waar vorige week de lariksen nog volledig in knop zaten, zag je nu overal kleine groene toefjes. En wanneer je door de macrolens keek, zag je ook nog eens kleine druppeltjes op het groen.

Bij de leden van de fotoclub waren de bekermosjes deze morgen favoriet geloof ik. Maar zeg nou zelf, ze zijn zo schetig en staan zo parmantig in het bos, daar kun je toch ook niet aan voorbij lopen zonder er een foto van te maken ?

Niet alleen de groene toefjes waren mooi, ook de oude vruchten van de larix zagen er prachtig uit. Net roosjes van hout.

De mist zorgde voor een mooie sfeer in het bos. De boom op het heideveldje houdt nog steeds de wacht bij het kleine vennetje.

En ook de beukenlaan stond er nog even statig bij als altijd.

Aan een takje langs het pad richting het zwijnenvennetje hing…… ja wat hing er eigenlijk ? Het leek wel een heel klein vogeltje dat zich met zijn snaveltje aan een takje vasthield. Grappig, hoe een veertje je even op het verkeerde been kan zetten.

De zon deed haar best om door de mist heen te komen. Zo heel af en toe lukte dit.

Naarmate het lichter werd, werden ook de kleuren intenser. Door het gewroet van de everzwijnen waren hier en daar pollen mos omver gegooit. Blootgesteld aan de lucht stierven de wortels van het mos af en verkleurde de blaadjes.

De wandeling liep langs een perceel waar jonge larixen dicht bijelkaar groeien. Nadat we eens weer eens hadden uitgeleefd op de groene toefjes zag ik dit larixbloemetje hangen. Het donkere dennenbos er achter zorgde voor een mooie donkere achtergrond.

Met het blote oog nauwelijks te zien maar toch echt aanwezig, waren hele kleine druppeltjes op zachte moskussentjes.

Zo heel af en toe was het zonnetje zichtbaar, en dan moet je even je kans grijpen om het prachtige mos te fotograferen.

Zonder uitklapschermpje en liveview, moet je er wat voor over hebben om mos van opzij te kunnen fotograferen. Een van de clubleden heeft dat stiekem vastgelegd.

Een ander clublid was zo slim om een vuilniszak mee te nemen. Ik begin daar niet meer aan. Met mijn manier van werken zou ik geloof ik eerder een dekzeil mee moeten nemen.

We waren al bijna bij de auto toen iemand nog een omgevallen berk spotte. En van een afstandje was te zien dat hij barstensvol bekermosjes zat. Eenmaal bij de berk bleken het cladonia’s te zijn, een soort rendiermos. Ook nooit geweten maar door een reactie van Seraka weet ik dat nu wel.

Het was een wonderlijk gezicht, zoveel rode puntjes bijelkaar. Het leek wel een miniatuur klaproosveldje.

Het was een erg gezellige ochtend zo, en op de koop toe hebben we in de buurt nog een tentje ontdekt met heerlijke cappuccino. De volgende clubwandeling gaat naar de bloeiende kievitsbloemen (tegen de tijd dat ze bloeien dan natuurlijk). Ik kan mij er nu al op verheugen.

Uiteraard zijn alle 38 foto’s (ik kon mij weer niet inhouden) in een fotoalbum te bekijken.