Eerlijk gezegd had ik niet meer gedacht dat de eieren zouden uitkomen. Regelmatig had ik de eieren onbedekt gezien. zo ook gisteren in de regen. Maar vanmorgen zat de eend er wat anders bij dan anders. Haar rug was hoog opgezet en haar staart duwde ze naar beneden.
Toen ik eenmaal boven op het kantoor was zag ik waarom: dertien eieren waren uitgekomen.
Twee jonkies dobberden al in het water en deden wanhopige pogingen om weer bij het droge nest te komen, maar net als vorig jaar was de kant te hoog. Om de jonkies te helpen ben ik op zoek gegaan naar materiaal dat als opstapje kon dienen. Er was echter niets van hout te vinden op het kantoor en dus werden het een platgetrapte kartonnen koker en een doos. Lang zou het waarschijnlijk niet helpen, maar je moet toch wat
Tot mijn grote schrik sprongen de jonkies allemaal in het water toen ik dichterbij kwam, in plaats van helpen had ik het dus erger gemaakt. Aan de andere kant, het is een druk plein met een uitgang van het station en de ingang van het stadskantoor. De eendjes zouden hoe dan ook te water zijn gegaan.
Sommige eendjes maakten na een tijdje dankbaar gebruik van het karton. Ze konden er niet langs op het droge komen maar konden zo wel even uit het koude water komen. Wanneer ze te lang in het water blijven raken de veertjes door en door nat en verliezen ze hun drijfvermogen.
Gelukkig bood de moedereend af en toe ook een droge plek voor haar jonkies.
In een andere vijver lag een stukje paars nepbond dat bleef drijven. Een van de voorbijgangers legde dit bij de eendjes in de vijver zodat ze daar mischien een uitrustplekje konden vinden. En inderdaad, ook daar maakten ze gebruik van. Bij deze paar uur oude eendjes kun je nog goed het tandje op de snavel zien.
Halverwege de dag kwam de dierenambulance om een loopplankje neer te leggen. Het duurde een hele tijd voor de jongen doorhadden dat ze zo bij het nest konden komen. Eindelijk, tegen een uur of drie, zaten alle eendjes weer op het nest en hadden ze een plekje onder moeders vleugels gevonden.
Geef een reactie