Afgelopen weekend liep ik met Zus2 over de Vondelkade. Van boven ons hoofd hoorden wij een hoop kabaal. Aan een van de bomen hing een nestkastje waar steeds het koppie van een jonge pimpelmees uit kwam, luid roepend om zijn ouders.
En die ouders die kwamen. Af en aan vlogen ze met voedsel voor de hongerige jongen.
Gisteren ben ik nog even wezen kijken, maar het was stil. De jongen zijn gevlogen.
Dat is nou ook toevallig! Zet ik net een nest koolmezen op mijn weblog, ga ik daarna bij jou kijken, heb je d’r ook vogeltjes op staan. Iedere keer weer mooi hè dat heen en weer gevlieg.
Schattig he, die kleine vogeltjes. Ik had vorige week de jonge musjes op mn blog, maar die zijn inmiddels ook al uitgevlogen, dat gaat dan heel snel! Nu zit er nog een merel in de dakgoot van de schuur te broeden, ben benieuwd wat we daar van gaan zien!
😀 Ik had eens een nestkastje waar ik vanuit de tuin één jaar getuige mocht zijn van de onvermoeibare zorg van de mezenouders. Ze vliegen de hele dag af en aan. Ze zullen wel blij zijn als hun taak erop zit en ze eindelijk weer eens tijd hebben voor een goed boek! 😉
Mà à à à à m! Kom je nou nog?? Ik heb hóóóóóónger!!
(bovenste foto)