Vanmiddag ben ik even op jacht geweest naar bananendozen. Ideaal om boeken in te stoppen, omdat je er niet al te veel in kunt doen kun je ze ook niet te zwaar maken. En ze zijn nog gratis ook.
Maar ze bleken lastig te vinden. Geen enkele van de 4 supermarkten die ik bezocht had ze bij de lege dozen liggen. Gisteren kon ik ze ook al niet vinden. Zijn bananen mischien seizoensgebonden ?
Maar gelukkig, in winkel nummer 5 had ik meer geluk. Daar waren de bananen in de aanbieding en lagen er heel wat bananendozen. De auto stond nogal een eindje verderop en ik besloot om vier dozen tegelijk mee te nemen. Nog een knap lastige klus moet ik zeggen. De twee dozen onder mijn linker hand vielen op de grond en toen ik mij voorover bukte om ze weer op te pakken viel de derde doos ook op de grond. Wat een geklungel.
Een jochie van een jaar of vijf kwam vlak voor mij staan en vroeg met een grijns van oor tot oor of het allemaal lukken wou. Zijn moeder, er vlak naast, moest ook gniffelen. “Hij moest zo lachen toen hij u zag worstelen met de dozen…….” Tja, het zal ook wel een raar gezicht zijn geweest. Vlak bij de auto vielen ze weer op de grond, dit keer stond er geen lachend jongetje bij.
Ik had mijn camera meegenomen om na de dozenverzamelactie nog even door te rijden naar de IJssel. De luchten zagen er de hele dag al veelbelovend uit. En ik had geluk, de zon scheen net even toen ik ter hoogte van ’s Heerenbroek bij de IJssel aan kwam.
Aan de overkant van de IJssel zaten vissers op een rijtje te vissen. Die zullen wel raar opgekeken hebben toen aan de overkant iemand eerst op de knieën en later plat op de buik liggend foto’s aan het maken was.
En toen was de zon verdwenen achter de donkere wolken. Tijd om naar huis te gaan.
Geef een reactie