Takkenbos

Vanmorgen wilde ik nog even naar het Zwijnenvennetje, voor het weer om zou slaan. Maar tijdens het pakken van mijn spullen besloot ik om toch maar ergens anders heen te gaan. Naar het natuurgebied Takkenbos. Ik ben er 2 jaar geleden eens geweest en zag er toen talloze waterjuffers rondvliegen.

Langs het pad naar de plek waar ik toen die waterjuffers zag, bloeiden allerlei bloemen. De margrieten waren in trek bij verschillende insecten. En net als de bij van vanmorgen, weten ook deze bloemen de beestjes prima te gebruiken.

De rolklavers stonden er weer prachtig bij. Met het zonlicht door de bloemetjes, leken het wel kleine lampionnen.

Langs het pad waarop ik liep waren weilanden. De meeste koeien stonden verderop, een koe stond dichterbij en was iets roods aan het eten. Naast haar zag ik een hoopje wit. Verhip, ze had net gekalfd en stond de nageboorte op te eten. Het kalf zelf leek levenloos op de grond te liggen.

Een eindje verderop stonden mensen te praten. Ik ben daar maar heengelopen om te vragen of er iets gedaan moest worden. Moest het kalf drooggewreven worden ? Of geholpen met opstaan ? Maar de vrouw die ik aansprak vertelde dat een kalf vaak pas na een uur gaat staan. Het was niet koud dus het zou geen probleem moeten zijn. Gerustgesteld liep ik verder.

Via een opstapje kon ik over een afzetting heen stappen. De vorige keer had ik daar nog schotse hooglanders gezien. Stevige koeien met grote horens. Maar nu zag ik ze niet en durfde ik het pad wel af te lopen. Maar even later kneep ik hem toch wel even: er bleek zich eentje achter een boom verstopt te hebben.

Maar gelukkig kon ik er gewoon langs wandelen. Ik was wel weer zo’n scheitert dat ik niet even gestopt ben om een portretje te maken. Van andere beestjes durfde ik dat dan wel weer. Zoals bij deze zweefvlieg.

Eenmaal bij de plek aan het water waar ik eerder zoveel waterjuffers zag, was er nu geen eentje te bekennen. Mischien dat het kwam door de vele libellen die er rondvlogen. Die lusten wel een waterjuffer dacht ik zo. Maar ik was al snel over mijn teleurstelling heen. Er vlogen talloze blauwe vlindertjes. Jammergenoeg wilde er niet eentje zijn vleugels voor de camera tonen. Nou ja, de buitenkant van de vleugels zijn eigenlijk ook best mooi.

En dit stel ging toch even nergens heen.

Toen mijn ogen even afdwaalden van de vlinders zag ik pas hoe ongelooflijk veel zonnedauwplantjes er stonden. De zonnedauw die hier staat lijkt mij groter en ronder van blad dan die bij het Zwijnenvennetje.

Sommige van de plantjes hadden al bloemknoppen die ze op een sierlijke manier omhoog hielden.

En verhip, zag ik toch ook nog een waterjuffer. Deze bleef zelfs nog lang genoeg zitten om een foto te kunnen maken.

De lucht begon te betrekken, het werd tijd om naar huis te gaan. Op de terugweg kwam ik weer bij de koe en het kalf langs. Ik zag nog net dat het kalf even stond voor het ging liggen. Ik hoop maar dat het verder goed zal gaan met het beestje.

Alle foto’s van deze wandeling kun je weer bekijken in hun eigen fotoalbum.

Laatste berichten:

Wekelijks op de hoogte blijven van nieuwe blogjes?

Laat dan hier je E-mailadres achter:


Geplaatst

in

door

Reacties

8 reacties op “Takkenbos”

  1. Ank avatar

    Wat een prachtserie weer, de Zonnedauw ziet er inderdaad wat anders uit, die Heideblauwtjes waren lekker bezig, kon je mooie foto’s van maken!! 😆

  2. Daisy avatar

    Helemaal mooi die foto’s van de zweefvliegen! Super gedaan.

  3. Margo avatar

    Wat een liefie dat kalfje! Zijn je foto’s wat flets, of komt het omdat het buiten zo zonnig is dat het zo lijkt!? Ik kom straks als het donker is (duurt nog even..) nog eens kijken.

  4. Marmein avatar

    Die van de beide koeien zijn wat flets inderdaad. De rest dacht ik niet.

  5. Margo avatar

    Heb je er nu iets aan gedaan? Ik vind die van de waterjuffer flets, nu ook, en heeft ook niet de scherpte die ik van je gewend ben. Die schotse hooglander is volgens mij dezelfde soort die ik hier tegenkom. Alleen de horens van die van jou zijn nog iets langer. We kwamen ze vandaag weer tegen, ik blijf het toch een beetje eng vinden.

  6. Eveline avatar

    Wij mensen maken ons vaak veel te druk terwijl moeder natuur de dingen regeld zoals ze geregeld moeten worden.
    Moeder koebeest weet zich uitstekend te redden zonder vroedvrouw.
    Leuk dat je terplaatse was .
    Mooi serie Marmein.

    groetjes van Mus

  7. Marmein avatar

    Ik heb er niets aan gedaan Margo. De scherpte van de waterjuffer zit hem inderdaad meer in de poten dan in de kop.

  8. Ina avatar

    Zeg plattelandsdochter… wat is dat nu.??
    dat je niet weet dat zo`n kalfje niet gelijk staat.

    Die heideblauwtjes super om in te lijsten,
    wanneer gaan wij weer eens op stap
    ooohh ja 6 juli gaat dat nog door of weet u van niks
    of heeft u geen tijd drie keuzes zeg ik maar 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *