Avonduurtje

Gisteravond ben ik met Ank even op pad geweest om de zonsondergang te fotograferen bij de Vreugderijkerwaard. Het lijkt er op dat ik in een aardig sportieve wijk kom te wonen straks. Tal van joggers en fietsers kwamen voorbij.

Even leek het of er een botsing zou komen, maar het tegenlicht haalde alleen maar een grapje uit.

Vlak voor de zonsondergang verdween de zon achter een dik wolkendenk, een vlammend rode zonsondergang zat er dus niet in. Maar ook deze zonsondergang had zijn charme.

Dit keer zijn wij niet naar de vogelhut gelopen maar richting een kleine dam waar we langs het water konden lopen. In het vervagende licht zagen we overal om ons heen bloemen: kamille, munt, kattenstaart, vergeetmijnietjes. Ik moet er zeker nog eens heen bij dag licht. Maar nu was het genieten van het kalme water en geluiden van de vele watervogels

Eenmaal bij het water hoorden en zagen we talloze vissen. De kleintjes sprongen op uit het water, de groteren draaiden zich loom op hun zij en staken een borstvin uit het water. Net kleine zeiltjes op een grote zee.

Het werd donkerder, ongezien zakte de zon verder achter de horizon.

En toen was de batterij van mijn camera leeg. Mijn reserve batterij bleek ook leeg en al wat mij reste was de omgeving in mij opnemen. Ook niet slecht natuurlijk.

In het gebied waar wij fotografeerden, liepen ook paarden rond. Zelf ben ik wat bang voor paarden en zeker voor deze half wilde paarden. Toen ze dan ook onze kant opkwamen over de dam, leek het mij wijs om maar weer richting de dijk te gaan. Maar de paarden liepen aardig snel en stonden net boven aan het pad dat naar de oever liep waar ik stond toen ik onder dat pad aankwam.

Het voorste paard keek mij aan en ik zag nog maar 1 uitweg: via de basaltkeien omhoog klimmen. Ik hoopte maar dat de paarden niet over die keien konden lopen.

Ank liep een eindje achter mij. Zij was niet bang voor paarden en wou ze eigenlijk wel aaien, en zeker even fotograferen. Maar een tam paard bleek toch wel heel iets anders dan deze paarden. Een van de paarden liep met een stevige tred recht op haar af met een air alsof hij wou zeggen: wat doe je hier ? Dit is mijn terrein !

En dus leek het Ank ook wijzer om richting de dijk te gaan. Net toen ze via de keien naar boven wou gaan gingen enkele van de paarden boven aan de keien staan waardoor ze geen kant meer op kon. Achter haar hoorde ze het geroffel van paardenhoeven, zonder te weten of het dier op haar af kwam of niet. Gelukkig rende deze de groene vlakte op. Uiteindelijk sjokten alle paarden naar het pad naar beneden en kon Ank via de wiebelige keien omhoog klimmen.

Waarschijnlijk waren de paarden lang niet zo gevaarlijk als ze op dat moment op ons waren overgekomen. En een ieder die ons zou hebben gezien zou vast in een deuk hebben gelegen om die stadse dames.Maar voor ons was het een heel avontuur op dat avonduur.

Laatste berichten:

Wekelijks op de hoogte blijven van nieuwe blogjes?

Laat dan hier je E-mailadres achter:


Geplaatst

in

door

Reacties

7 reacties op “Avonduurtje”

  1. Margo avatar

    Wat een avonturen in de avonduren! 😀
    Mooie zonsondergang! Prachtige tekening in die lucht!! Dat wordt genieten straks, in het nieuwe huis, als het een mooie zonsondergang lijkt te worden loop je zo naar buiten!

  2. Aly avatar

    Prachtig Marmein WAT een spektakel zo sà vonds op de dijk met de paarden.
    Zie het al voor me.
    Heb met een big smile jouw verhaal gelezen.
    De foto`s zijn weer schitterend vooral de luchten weerspiegeld in het water.
    En de Vissen!!
    Heb genoten van jullie wandeling.
    Fijne vrijdag Aly

  3. Ank avatar

    De foto met de vinnen boven water vind ik erg mooi geworden zeg en de rimpelingen in het water heb je goed en mooi vastgelegd, waren die vieze kleren niet voor niks! Die laatste foto vind ik ook prachtig!
    Tja het was me wat, ik ben helemaal niet gauw bang voor dieren en paarden al helemaal niet maar dit was inderdaad toch wel wat bedreigend, ik voelde me aardig in de hoek gedreven en jouw opmerking dat er borden stonden waarop stond veiligheidshalve 25 meter afstand te houden hielp ook niet erg 😡 Ik was maar wat blij toen ik uiteindelijk de door jou uitgestoken hand kon pakken en vervolgens via het wildrooster het terrein kon verlaten inmiddels al in het bijna donker, maar ik heb er gelukkig niet van gedroomd 😀

  4. Â P-TER avatar

    Eén voor één pareltjes van foto’s.
    Die laatste vind ik subliem, met die speciale weerpigeling ! ! !
    En wat een avontuur met die paarden in het donker,
    je hartje zal wel sneller geklopt hebben.
    Maak er een rustige mooie vrijdag van
    Gr.
    P-TER

  5. een Oldtimer avatar

    Het zijn prachtige foto’s!

    Als je ooit weer zoiets met paarden overkomt doe je het volgende:
    Ga rechtop staan en maak je groot.
    (vertaling:laat zien dat je niet bang bent endat je de leider bent)
    In het geval je op het paard afloopt zul je zien dat hij/ zij onderdanig wordt.
    (vertaling: Hij/zij zal zich omdraaien of je vriendelijk begroeten.)

    Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

  6. Fred  Daenen avatar

    Hallo.
    nou dat was een avontuur, en net goed afgelopen.
    Groetjes
    Fred

  7. Tiny avatar

    Allereerst complimeneten voor je prachtige serie met foto’s, echt heel mooi. Posters stuk voor stuk.
    Wat een avontuur zeg, ik ben ook bang voor paarden tam of wild, ik vind ze zo groot en heb er ooit als kind een op hol zien slaan en dat was geen pretje.
    Ik heb Ank een keer mogen ontmoeten,gezellig . Dus kan me er een beetje een voorstelling bij maken 🙂
    Je kan er later om in een deuk liggen, maar op zo’n moment, ik zou rennen voor mijn leven:-)
    Foto’s kon je er niet van maken, vanwege je batterijen en je angst.
    maar het zou wel een hele spannende serie zijn geworden denk ik.
    Gezellig weekend en hoop dat je nog eens terug gaat voor de bloemtjes,misschien zie je dan je vriendjes weer 😉
    groetjes

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *