Eergisteravond hoorde ik getik tegen mijn kamerraam, maar in het donker kon ik niet ontdekken wat de oorzaak was. De volgende ochtend hoorde ik het weer. Het bleek een jonge merel te zijn die op mijn vensterbank zat. Met korte piepen communiceerde zij met haar moeder.
Later die dag zat ze boven in de conniferenheg waar haar moeder regelmatig langs kwam om haar wat eten te geven. Een mooie plek want de katten kunnen er niet bij en bij naderend gevaar hipte de jonge vogel naar de bescherming van de dichte takken.
Vanmorgen zit ze er nog steeds en moeders komt nog steeds langs met voedsel.
Geef een reactie