Toen ik gisteren mijn logje op de website had gezet, bedacht ik mij dat ‘geen tijd’ eigenlijk maar onzin was. Of ik nou een doos meer of minder zou uitpakken maakte toch niet uit. Ik zou hoe dan ook niet alle dozen kunnen weg werken in een dag. En zulk mooi fotografieweer heb je ook niet elke dag. Ik heb daarom alsnog de fiets gepakt en ben de dijk opgefietst.
De mist was dik en ik vroeg mij af of ik wel iets zou zien wanneer ik op de dijk zou zijn. Maar voor ik de dijk op zou fietsen zag ik in de berm een paar schermbloemen staan.
De ganzen in het gebied leken wat van slag. Luid gakkend vlogen er steeds groepjes over en weer. Heel af en toe zag ik ze overvliegen wanneer de mist op die plek net even geweken was. Eenmaal op de dijk was het zicht beperkt, het zonnetje was niet meer dan een lichtvlek in een grijze muur.
Gelukkig was het zonnetje wel sterk genoeg om macrofoto’s te maken. En met de mist waren er druppels in overvloed. Prikkeldraad is voor spinnen een geliefd object om hun spinrag omheen te wikkelen. Waarom eigenlijk ? Waarom maken ze van de kluitjes spinnenrag ? Het lijkt mij geen schuilplaats en of ze hiermee ooit een vlieg zullen vangen ? Hoe dan ook, het rag hield weer prachtig de druppels vast. De combinatie van het grijs en harde van het prikkeldraad met het fragiele van de druppels vind ik altijd weer mooi. Op het moment dat ik de foto maakte, bedacht ik mij dat het alweer heel lang geleden was dat ik deze combinatie had gefotografeerd.
Ik stapte weer op de fiets maar moest er al vrij snel weer af. Nou ja, moeten….. Ik wilde gewoon graag deze schermbloem van dichtbij bekijken. Vanaf de fiets kon ik niet zien of hij nu uitgebloeid was of niet. Ik dacht van wel maar de oudroze kleur leek iets anders te zeggen.
Onder aan de dijk stond een oude knotwilg. Een wonderlijke boom waar ik zeker nog eens op terug ga komen. De rechterhelft van de boom is volledig weg en wat er nog staat is ook nog eens in tweeën gespleten. En nog weet de boom te overleven.
In de berm zie ik ook nog grashalmen. Zo van een afstandje zien ze er uit als gewone halmen waar niets mee aan de hand is. Maar eenmaal van dichtbij bekeken blijken ze allemaal omwonden te zijn met een ragfijn net van druppeltjes.
Ondertussen wakkerde de wind wat aan, niet veel, maar genoeg om de spinnenwebben heen en weer te laten gaan. Dat maakte het knap lastig om de druppels op de foto te kunnen krijgen.
Ik ben blij dat ik er nog even op uit ben gegaan. Al betekend het wel dat ik er nu even wat harder aan moet trekken om de bovenetage wat toonbaarder te maken voor de visite die vandaag mijn huisje komt bewonderen.
Geef een reactie