Omzwervingen

[exif=”wp-content/photos/IMG_7471_copy.jpg”]

Gisteren begon de dag hier wit. De vorst van de nacht had zijn kleed over alles heen gelegd. Even snel een kop cappuccino en dan met de camera op pad. Maar tegen de tijd dat ik klaar was bleek de rijp verdwenen te zijn en was daarvoor in de plaats mist gekomen. Ook prima voor foto’s natuurlijk, helemaal omdat er zonnig weer was voorspeld en een zonnetje dat door de mist heen breekt is altijd mooi.

Maar ja, waar zal ik heen gaan? Dit keer eens niet naar de Dellen. Wanneer ik op google-maps kijk zie ik bij Staphorst in de buurt een bos met een meertje er in. Daar wil ik al tijden eens naar op zoek en vandaag moest dat maar eens gebeuren besloot ik.

Eenmaal in de auto probeerde ik op de Garmin het stuk bos te vinden en dat als doel in te stellen.  Het stuk bos dat ik als doel had ingesteld was blijkbaar niet het goede, de Garmin wilde mij naar Hasselt sturen. Het ding dus maar uit gedaan en op goedgeluk richting Staphorst gereden.

Bij Staphorst reed ik op goed geluk een landweg in. Niet echt handig om iets te zoeken wanneer je in de mist rijdt, maar ach, wat maakt het uit. Zo kwam ik nog eens op andere plekken dan anders.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7472_copy.jpg”]

Zo af en toe brak de zon bijna door, natuurlijk weer net niet wanneer ik eindelijk een plekje had gevonden om de auto te parkeren.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7468_copy.jpg”]

Op een weiland waren een groot aantal zwanen aan het fourageren. Ik kan mij niet heugen ooit zwanen te hebben gefotografeerd (nou ja, eentje vliegend dan, maar die was niet goed gelukt). Ik heb de auto even stilgezet, draaide het raampje open en maakte een paar foto’s. Het voelt wel raar om op zo’n afstandelijke manier foto’s te maken.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7457_copy.jpg”]

Ik passeerde Zwartsluis en kwambij Giethoorn. Ik passeerde een bord van de VVV en besloot daar heen te rijden. Daar zouden ze vast wel info hebben over de natuurgebieden in de omgeving. Maar de VVV was nog gesloten en dus reed ik weer verder. Zoekend naar een ingang van een natuurgebied.

Niet veel later brak de zon door en vervloog de mist. Jammer, maar ach, het was nu heerlijk weer en het licht was prachtig. Ik passeerde net een wielrenner toen ik rechts van mij een akker zag waar damp van af steeg. Natuurlijk kon ik nergens goed mijn auto kwijt en dus zette ik hem maar even half in de berm.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7489_copy.jpg”]

Om wat beter een foto met een laag standpunt te kunnen maken sprong ik een klein droog slootje over. Ik had net mijn eerste foto gemaakt toen een boer van de andere kant van de weg naar mij toe kwam lopen. “Of ik mischien een ooievaar fotografeerde?” “Nee, maar wel het wonderlijk dampende veld. Wonderlijk omdat alle velden er omheen geen damp vertonen”. “Inderdaad.” zei de boer, en hij keek nog eens om zich heen.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7481_copy.jpg”]

[exif=”wp-content/photos/IMG_7487_copy.jpg”]

Nu de auto toch even stilstond kon ik mooi een nieuw doel opzoeken. Ik schoof de kaart op het kleine display wat heen en weer tot ik een stuk groen zag dat groot genoeg leek om een bos te zijn. Ik volgde vervolgens keurig de aanwijzingen van de dame in het kleine kastje, eigenlijk geen idee hebbend welke kant ik opgestuurd zou worden.

Via landweggetjes kwam ik uiteindelijk bij een landgoed aan. Geen idee welk landgoed, nergens stond een bordje met een naam. Hmm, een landgoed. Niet echt een natuurgebied maar het werd hoog tijd dat ik eens uit de auto stapte en dus ging ik op verkenning uit.

Als eerste kwam ik een bruggetje tegen. Uit een bordje op de leuning bleek dat het hier om de Reest ging en dat ik hier precies op de grens van Drenthe en Overijssel stond. Goed, dan wist ik in iedergeval zo’n beetje waar ik zat.

De laatste nevelen verdwenen nu snel onder de brandende zon. Alleen hier en daar nog een wolkje waarvan de schaduw een vreemd effect had op het landschap.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7492_copy.jpg”]

De Reest liep kronkelend om het landgoed heen. Prachtig vind ik dat altijd, die kronkelende riviertjes. Jammer genoeg zijn er niet veel van en kun je er vaak niet goed bijkomen voor foto’s. (of ik weet de plekjes gewoon niet)

[exif=”wp-content/photos/IMG_7514_copy.jpg”]

In het bos op het landgoed is de grond wit van de sneeuwklokjes. Wat een prachtig gezicht, zo’n deken van witte klokjes. Maar ook een enkel klokje is mooi om te zien.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7506_copy.jpg”]

De hoge oude bomen hadden prachtige noestige stammen. Bij deze boom is de wortel van een andere boom over deze wortels heen gegroeid.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7518_copy.jpg”]

Langs het water vond ik een eerste knop van het speenkruid. Nog even en dan bloeit ook dat weer met zijn vrolijke gele bloemetjes. Het bloemknopje zat te ver weg om een foto van te kunnen maken. Waar ik wel een foto van kon maken zijn die van de hazelaar. De kleine rode vrouwelijke bloempjes blijven voor de meeste mensen onzichtbaar.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7520_copy.jpg”]

Ik wandelde verder en kwam langs weilanden die ingesloten waren door hoge dikke bomen. Aan een van de weilandpalen werd het schrikdraad vastgehouden door een porceleinen kop.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7530_2_copy.jpg”]

Boven mijn hoofd klonk de schrille roep van buizerds. Drie stuks vliegen constant cirkels om elkaar heen.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7556_copy.jpg”]

De kamperfoelie had zijn eerste blaadjes alweer ontvouwen. Nu maar hopen dat er geen al te strenge vorst meer komt.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7532_copy.jpg”]

Even verderop was er een doorkijkje naar een weiland. Een ooievaar was even verderop de sloot aan het afzoeken naar een lekker hapje. Wat een prachtige vogels zijn dat toch.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7560_copy.jpg”]

Ik probeerde wat dichterbij te komen door rustig er naar toe te lopen, er voor zorgend dat een boom steeds tussen de vogel en mij in stond.  Maar de ooievaar liep net zo rustig steeds een stukje verder. Het weiland liep in een ronde bocht langs het bos, en bood een mooi beschut plekje waar ik even kon gaan zitten om te genieten van het landschap en de ooievaar. Hoe langer ik er zat, hoe meer ooievaars ik zag. Uiteindelijk telde ik er 8. Nee tien, een heel eind verderop zaten nog twee ooievaars op een nest in een boom, het geklepper van hun snavels was duidelijk te horen.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7557_copy.jpg”]

Nog een laatste foto van de prachtige vogel en toen werd het tijd om weer naar huis te gaan.

[exif=”wp-content/photos/IMG_7551_copy.jpg”]

Nu ik al die ooievaars had gezien en de Reest was gepasseerd, wist ik dat ik in de buurt van de Wijk moest zitten waar een ooievaarsdorp is. Ik keerde de auto en reed de weg helemaal af om vervolgens in Staphorst uit te komen. Via de snelweg was ik met een 20 minuten weer thuis.

Vanmorgen heb ik nog even het landgoed opgezocht: dat bleek op het landgoed Dickninghe rondgewandeld te hebben.