Bezoek

Toen ik vanmorgen uit het keukenraam keek zag ik ze in mijn achtertuintje staan: drie eenden. Ik greep mijn camera en sloop naar de deur in de bijkeuken om ze op de foto te zetten. Voorzichtig naderde ik het raam, de camera alvast omhoog houdend zodat de eenden van die beweging niet zouden schrikken.

Mijn hoofd was nog niet voor het raam verschenen of een van de eenden kwam al naar de deur toegerend. Hij leek mij echt aan te kijken met zo’n blik van ” waar bleef je nou, schiet eens op!”

[exif=”wp-content/photos/eendintuin1.jpg”]

Ik ben maar even teruggelopen naar de keuken om wat brood voor de beestjes te pakken. Vast niet verstandig omdat ze dan steeds terug zullen komen maar ze stonden er zo eigenwijs te zijn.

[exif=”wp-content/photos/eendintuin2.jpg”]

Het waren schat ik zo in zo’n vijf plakjes brood maar binnen de kortste keren hadden ze het weggewerkt.

[exif=”wp-content/photos/eendintuin4.jpg”]

En nog steeds leken ze honger te hebben.

[exif=”wp-content/photos/eendintuin3.jpg”]

Ondertussen was Xarak ook komen kijken naar wat ik toch op mijn knieën aan het fotograferen was. Die rare grote waggelende dingen in de tuin vond hij maar niets. Hij bleef dan ook maar veilig in de deuropening zitten.

[exif=”wp-content/photos/eendintuin5.jpg”]

Pas toen ze wat verder liepen durfde meneer naar buiten te komen. Nog steeds op zijn hoede want je weet het natuurlijk maar nooit met de vreemdelingen.

[exif=”wp-content/photos/eendintuin6.jpg”]

Uiteindelijk gingen de eenden weer zoals ze gekomen waren: wandelend door de tuindeur.

[exif=”wp-content/photos/eendintuin7.jpg”]

Toen ik even later weg wou rijden bleken ze een plekje op mijn uitrit te hebben opgezocht om uit te rusten. Ik dacht dat het achteruit rijden van mijn auto ze wel weg zou jagen. Maar nee hoor, het drietal bleef gewoon zitten waar ze zaten. Ik moest zelfs uit de auto komen om ze te verjagen zodat ik weg kon zonder over ze heen te rijden. Dat gaat nog wat worden deze zomer.