[exif=”wp-content/photos/28apr09_1.jpg”]
Gisteravond viel er op een van de kamermuren ineens wat warm geel zonlicht: de zonsondergang begon. Ik heb de camera gepakt en ben naar de waterkant gelopen. Een van de meerkoeten kwam meteen controleren wat ik kwam doen. Een dreiging voor het nest? Voedsel brengen? Geen van beide, en dus zwom hij verder.
De zon leek werkelijk in bed te duiken, zoals deze zich verschool tussen de wolken.
[exif=”wp-content/photos/28apr09_2.jpg”]
[exif=”wp-content/photos/28apr09_3.jpg”]
Bij de laatste foto bedacht ik mij dat ik ook wel even naar de Vreugderijkerwaard kon fietsen. Zoals altijd wanneer ik vanuit huis een zonsondergang zie een besluit wat ik eigenlijk te laat neem. Steeds weer trap ik dan ook stevig door en zie ondertussen de zon steeds verder richting de dijk zakken. De mensen die langs de weg naar de waard wonen moeten zo onderhand wel denken “daar komt dat gekke mens weer dat altijd als een bezetene fietst….”
Maar dit keer was ik redelijk op tijd. Ik kon nog even genieten van het moment vlak voor de zon achter de horizon verdwijnt.
[exif=”wp-content/photos/28apr09_5.jpg”]
[exif=”wp-content/photos/28apr09_6.jpg”]
Ondertussen luisterde ik naar de geluiden van de vogels. Ganzen die van verre riepen en in kleine groepjes aan kwamen fietsen. Een koekoek aan de overkant van het water. Zwanen die ruzie met elkaar maakten. Grutto’s op een zandbank die steeds meer lawaai maakten, alsof ze zich ergens vreselijk druk over maakten.
[exif=”wp-content/photos/28apr09_7.jpg”]
Geef een reactie