Stippelmot

Toen ik gisteren naar het werk fietste viel mij ineens de ingepakte boompjes  naast de fietstunnel op. Eigenaardig, de derde keer deze week dat ik er langs fietste en nu pas vielen ze mij op.  Het was even zoeken op internet, maar als ik het goed heb gedaan dan is het inpakken van de boompjes het werk van de stippelmottenrupsen.

[exif=”wp-content/photos/stippelmot1.jpg”]

Het had iets vreemds over zich, al die kale takken die stuk voor stuk in licht grijze voile leek gehuld. Wanneer de ene boom was kaalgevreten en ingepakt, gingen ze verder met de volgende boom. Er waren al vier ingepakt, ze waren ondertussen aan de vijfde begonnen.

[exif=”wp-content/photos/stippelmot7.jpg”]

[exif=”wp-content/photos/stippelmot8.jpg”]

Maar niet alleen de boompjes moesten het ontgelden, alles wat maar in de buurt stond werd ingepakt. Waarom ze dat deden is mij een raadsel, geen van de planten of struiken die ze ook inpakten was aangevreten.

[exif=”wp-content/photos/stippelmot4.jpg”]

[exif=”wp-content/photos/stippelmot2.jpg”]

[exif=”wp-content/photos/stippelmot5.jpg”]

Hun drift in alles inpakken ging zelfs zover dat de paardenbloem-pluizenbol ook helemaal ingepakt is.

[exif=”wp-content/photos/stippelmot3.jpg”]

Echt alles zat onder de rupsen, het witte hekje achter de boompjes werd belaagd door de rupsen en zelfs van de lantaarnpaal hing een gordijn van de beestjes aan draden.

Ik begon overal jeuk te voelen, zelfs nu ik dit logje schrijf begint het weer te kriebelen in mijn nek. Ik ben toen maar gauw naar mijn werk gegaan.

[exif=”wp-content/photos/stippelmot6.jpg”]