Zaterdagmiddag

Vandaag ben ik druk geweest in mijn tuintje. Ik had heel wat plantjes uit zaad die de grond in konden. En omdat de lucht grijs en zwaar was van de regen leek mij het een goed plan om dat vandaag te doen.  Dan konden de plantjes mooi ingewaterd worden wanneer de regen viel.

Maar er kwam geen regen, de lucht brak gedeeltelijk open wat een spel van zonlicht en donkere wolken opleverde. Ik ben maar eens even op de fiets gestapt om te kijken of ik er een foto van kon maken.

Vanaf de weg naar de Vreugderijkerwaard zag ik een prachtige wolkenlucht boven mijn huisje hangen.

[exif=”wp-content/photos/lucht2_1.jpg”]

Heel wat stukken grasland lagen er bij als het laken op een biljarttafel: strak en groen. Ik zette mijn plantjes buiten voor de regen zou gaan vallen, de boeren het  gras binnen voor diezelfde regen.

[exif=”wp-content/photos/lucht4.jpg”]

Verder fietsend zag ik dat de wolkenlucht met mij mee leek te gaan.

[exif=”wp-content/photos/lucht3.jpg”]

[exif=”wp-content/photos/lucht1.jpg”]

Terwijl ik de laatste foto’s stond te maken zag ik twee fazanten in het weiland. In eerste instantie dacht ik dat ze daar gewoon aan het fourageren waren. Ze gingen steeds met de koppen naar de grond toe. Eigenlijk is mijn 270mm lens niet sterk genoeg voor deze afstand, maar ik waag het er maar op.

[exif=”wp-content/photos/fazant2.jpg”]

Dichterbij komend zag ik dat het twee mannetjes waren en dat ze niet aten maar in een soort gevecht waren verwikkeld. Om de beurt gingen ze met de kop naar beneden om daarna weer recht op te gaan staan.

[exif=”wp-content/photos/fazant1.jpg”]

Naast het op en neer bewegen van de koppen werd er zo af en toe ook een staart in de lucht gestoken. Kijken wie de langste heeft?

[exif=”wp-content/photos/fazant3.jpg”]

De fazanten hadden mij wel in de gaten, maar geen van beide wilde uit het gevecht stappen om beschutting te zoeken. In plaats daarvan liepen ze steeds een stukje verder naar links, waarop ik natuurlijk een beetje meeliep. Zo heel af en toe vloog een van de vogels een klein eindje omhoog, een prachtig gezicht met de lange staarten.

[exif=”wp-content/photos/fazant4.jpg”]

Uiteindelijk waren de vogels zo ver naar links uitgeweken dat ze bij het hek van het weiland uitkwamen. En laat op dat moment nu net mijn geheugenkaartje vol zijn. Maar eenmaal op de weg gaan ze er vandoor en was er toch geen kans meer geweest om foto’s te maken.

[exif=”wp-content/photos/fazant5.jpg”]