23 Mei, een derde ontmoeting

[exif=”wp-content/photos/natte_libel_1.jpg”]

Terwijl ik dus de geboorte van een libel fotografeerde zoemden de hele tijd andere libellen om mij heen. Grote, gele platbuiken die het vertikten om even voor mijn camera stil te hangen. En dan nog lang genoeg om een foto te kunnen maken natuurlijk.  En toch kon ik het niet laten om het te proberen. Het is geen scherpe foto, maar zo krijg je tenminste een beetje een idee hoe prachtig het er uit zag met het donkere bos op de achtergrond.

En als ze wel even stil gingen zitten was dat net te ver voor een foto. Ik lag plat om mijn buik met mijn ellebogen in de vochtige oever (raar gevoel overigens, koude natte onderarmen en knieën en een warme rug van de zon). Natuurlijk zou het beestje al lang weer gevlogen zijn als ik met mijn natte spijkerbroek eindelijk zou staan en er naar toe gelopen zou zijn. Dan maar van een afstandje.

[exif=”wp-content/photos/natte_libel_2.jpg”]

Terwijl ik wachtte op de verdere ontwikkelingen van de libel eek ik toe hoe de platbuiken paarden en hoe de vrouwtjes hun eitjes al vliegend in het water deponeerden door even met hun staartjes het wateroppervlak aan te tippen. Een van de vrouwtjes had pech, een mannetje vloog tegen haar aan waardoor ze in het water terecht kwam. En omdat het wateroppervlak bedekt was met een laagje algen kon ze er niet meer uit komen.

Tja, daar lig je dan, op je buik, met een anderhalf meter voor je een spartelende libel in het water. De natuur zijn loop laten? Dat kon ik natuurlijk niet. Ik heb maar snel een heidetakje gepakt en de dame uit het water gevist.

[exif=”wp-content/photos/natte_libel_3.jpg”]

Ze fladderde heftig met haar vleugels maar kwam niet los van het takje. Wel maakte het gewiekel mooi haar vleugels weer droog. En tja, fotograferen met 1 hand gaat een beetje lastig, dus hing ik het heidetakje in lage boomtak zodat ik foto’s kon gaan maken van de onfortuinlijke platbuik.

[exif=”wp-content/photos/natte_libel_4.jpg”]

Eenmaal op een stille tak begon ze zich direct schoon te maken.

[exif=”wp-content/photos/natte_libel_5.jpg”]

[exif=”wp-content/photos/natte_libel_6.jpg”]

Er komt nog heel wat bij kijken voor deze dame weer helemaal toonbaar is.

[exif=”wp-content/photos/natte_libel_7.jpg”]

[exif=”wp-content/photos/natte_libel_8.jpg”]

Het poetsen ging maar door, zover ik kon zien poetste ze alleen haar kop en ogen. De vleugels waren nog steeds groen. Toen ik even later terug ging om nog eens naar haar te kijken was ze er niet meer. Eind goed al goed lijkt mij zo.

[exif=”wp-content/photos/natte_libel_9.jpg”]