Na een tijdje in het gras te hebben gezeten stond ik weer op om nog eens te gaan zoeken naar jonge libellen. Dit keer had ik geluk. Aan een stengel biesgras dat in het water stond hing een larve. De ogen waren nog geel, een teken dat de libel nog niet uit zijn oude huid was gekropen.
Het beestje had zich wel in een voor mij wat lastige positie geplaatst. Een centimeter of 20 boven het water, een centimeter of 40 van de wal en tussen tal van grassprieten. Op de knieën gaan zitten was voor mij dus geen optie, jammergenoeg was ik mijn statief vergeten (en ik was nog zo van plan hem mee te nemen) Wel weer een gelukje was dat de dag daarvoor mijn wandelschoenen in de stromende regen hadden gestaan. Daardoor waren ze gistermorgen nog te nat om aan te trekken en ben ik met laarzen aan op stap gegaan.
Ik had mij nog maar net in een wat vreemde houding gewrongen toen het huidje van de larve op de kop openbrak.
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_1.jpg”]
De eerste fase van het verschijnen van de libel gaat altijd snel. Het is dus rap foto’s maken geblazen.
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_2.jpg”]
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_3.jpg”]
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_4.jpg”]
Maar dan begin ik kramp te krijgen. Op mijn linkerbeen gehurkt en met mijn rechterknie in de sompige oever van het vennetje is niet wat je noemt een ideale houding. Ook de positie van de larve zelf is niet je het, qua hoek en licht bedoel ik dan. Nu de eerste fase voorbij is zouden de volgende stappen wat langzamer gaan. Dat gaf mij de tijd om even om even mijn benen te strekken en om mij heen te kijken.
Ik heb geluk. Een anderhalf meter verderop is ook een libel bezig zich te ontdoen van zijn oude huid. En hij zat in de zelfde fase als de libel die ik aan het fotograferen was. Om nu foto’s te kunnen maken hoefde ik alleen maar in het gras te gaan liggen. Wat een luxe. En het licht is helemaal zoals ik het graag zie: tegenlicht.
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_6.jpg”]
Ik blijf het prachtig vinden, die wat doorschijnende kop met zijn blauw/groene kleur. Het zal niet lang meer duren voordat dat transparante er af is.
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_6.jpg”]
Ik keek heel even de andere kant op, naar een stel platbuiken die weer als razenden langs kwamen vliegen. Toen ik weer naar mijn libel keek had deze zich al opgetrokken aan zijn oude huid en hing hij rechtop.
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_7.jpg”]
De vleugels hangen er nog gekreukeld bij. Nu komt het lange wachten waarin de vleugels opgepompt worden en moeten drogen. Ook het lijfje zal langer worden en uiteindelijk uitharden.
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_9.jpg”]
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_12.jpg”]
Ik blijf het een onvoorstelbaar proces vinden, van larve tot libel. Als larve kan een libel een paar maanden, maar ook wel 5 jaar onder water leven. Een vraatzuchtig beestje dat larven, kikkervisjes en soms zelfs kleine visjes weet te verschalken. Een rups transformeert in een cocon, maar een libel doet dit tussen de vervellingen door. Bij de laatste vervelling heeft hij dan zijn uiteindelijke vorm.
Nog zo iets wat ik mij dan afvraag wanneer ik het proces van de laatste vervelling volg: waar komt toch al dat vocht vandaan dat nodig is om het lijf, de kop en de vleugels in vorm te krijgen? Kijk eens naar het verschil in grootte tussen het oude vel van de larve en de kop van de libel.
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_10.jpg”]
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_8.jpg”]
Het is een uurtje later wanneer de vleugels eindelijk uitgekreukeld zijn.
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_11.jpg”]
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_13.jpg”]
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_15.jpg”]
Nu kan het lange wachten op het uitharden van de huid beginnen. Wanneer ik een tijdje later weer even een foto wil maken vliegt de libel tot mijn grote verbazing weg. Ik had echt niet verwacht dat hij al zou kunnen vliegen. Ook de eerste libel die ik fotografeerde was inmiddels gevlogen. Vast op zoek gegaan naar een schuilplek voor de laatste fase. Gelukkig was een andere platbuik zo vriendelijk om mij het eindresultaat te laten zien.
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_16.jpg”]
Al wat nu nog rest is de oude huid die ooit om de larve zat.
[exif=”wp-content/photos/jonge_libel_17.jpg”]
Tijdens het fotograferen van deze ‘geboorte’ had ik nog drie andere ontmoetingen. In de volgende logjes kun je daar over verder lezen…..
Geef een reactie