Je kunt wel stellen dat ik mij in die vier uurtjes bij het Zwijnenvennetje kostelijk heb vermaakt. Terwijl ik de libel en de kikker fotografeerde, zag ik op een grasspriet in het water een ander wezentje ‘geboren’ worden. Een waterjuffer kroop daar uit haar oude huid. Ik was nog net op tijd om te zien hoe ze haar achterlijfje uit het omhulsel wurmde.
[exif=”wp-content/photos/jonge_juffer_1.jpg”]
Vergeleken met de libel is deze waterjuffer heel erg klein. Het lijfje is amper dikker dan de grasspriet waar het beestje aan hangt.
[exif=”wp-content/photos/jonge_juffer_2.jpg”]
Net als bij de libel zijn hier ook de vleugels flink verkreukeld en moet er heel wat vocht in gepompt worden voor de waterjuffer straks weg kan vliegen.
[exif=”wp-content/photos/jonge_juffer_3.jpg”]
Niet veel later zijn de vleugels langer dan het lijfje zelf.
[exif=”wp-content/photos/jonge_juffer_4.jpg”]
[exif=”wp-content/photos/jonge_juffer_5.jpg”]
Het uitharden van het pantser en op kleur komen van de waterjuffer duurt lang. Te lang voor mij, maar het eindresultaat kennen we allemaal, toch?
[exif=”wp-content/photos/jonge_juffer_6.jpg”]
Geef een reactie