26 Mei, ochtend


[exif=”wp-content/photos/onweer.jpg”]

Pfoei, wat ging het vanmorgen even te keer buiten. Eerst kwam een wat lome regen van dikke druppels. Daarna begon het te flitsen, niet zo af en toe, nee de hemel was bijna permanent licht, alsof de zon achter de wolken scheen. Toen kwam de harde wind en regen. Liggend onder het schuine dakraam werd de regen met zo’n kracht tegen de ramen aangesmeten dat ik dacht dat het hagelde.

Ik ben er maar uit bed gestapt. Even kijken hoe groot de hagelstenen wel niet waren. Maar het bleek helemaal geen hagel te zijn. Het was gewoon de karcht van de wind die de regen zo hard op mijn raam liet vallen.

Nu ik er toch uit was kon ik ook wel even proberen een foto te maken van het onweer. Ik had geluk, na een twintigtal foto’s  kreeg ik een bliksemschicht te pakken.

Laatste berichten:

Wekelijks op de hoogte blijven van nieuwe blogjes?

Laat dan hier je E-mailadres achter:


Geplaatst

in

door

Reacties

5 reacties op “26 Mei, ochtend”

  1. Karin avatar

    Het was een lekker buitje. Het leek vannacht net of een van de tuinstoelen weg was. Die bleek vanmorgen vlak voor het hekje te liggen…..

  2. Geertje avatar

    ik dacht ook even dat het hagelde, zo hard regende het… maar ik ben juist diep onder mn dekbed wegkropen om zo min mogelijk te zien en te horen 🙂

  3. Ank avatar

    Ik ben er ook uit gegaan en heb op de computer gekeken op buienradar toen het wat wegtrok en daar zag ik dat er meer dan 100 blikseminslagen per minuut waren! Het spookte flink, bij mij zag je echter geen bliksems alleen het weerlichten, het zat niet echt boven de Aa-landen, gelukkig!!!!

  4. Marie-Claire avatar

    Hmm.. nou, heb van bui tot bui geslapen.. groot voordeel 😥 , dat vrije uitzicht voor en achter.. 😕 En hier heeft het wel gehageld hoor.. Het lijk zo nu en dan wel alsof ‘de hemel’ naar beneden kwam..

  5. jan10 avatar

    Bij mij heeft het ook geregend maar dan in huis! Met een trillende hond in mijn armen heb ik 8 brandweermannen binnengelaten: het brandalarm ging op 3 plaatsen af en dan een uur achter elkaar. Rillend in mijn onderbroekie heb ik de stroom eraf gehaald nadat we vanaf onze zolder door een soort waterval naar beneden glibberden. Dweilen had geen zin, we stonden machteloos. Gelukkig hebben we een zoon met humor, toen ik foto’s ging maken als bewijs voor de verzekering stond hij daar in zijn zwembroek met winterjas, 1 vinger ging omhoog, ik verklap niet welke!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *