[exif=”wp-content/photos/koolwitrupsje1.jpg”]
Gistermiddag zag ik allemaal rupsen op mijn oostindischekers zitten. Nu heeft die oostindischekers zijn beste tijd gehad, dus wat mij betreft kunnen ze zich helemeaal vol vreten. Dan heb ik volgend jaar weer vlinders in de tuin, nietwaar?
Deze rups had geen zin in de bloem geloof ik en zocht een manier om naar een smakelijker hapje te gaan.
[exif=”wp-content/photos/koolwitrupsje2.jpg”]
Het lukte hem uiteindelijk om via het puntje van de bloem op een andere stengel te klimmen.
[exif=”wp-content/photos/koolwitrupsje3.jpg”]
En als een ware koordanser zat hij even later op een steeltje, het pad lag vrij naar een nieuwe voedselbron.
[exif=”wp-content/photos/koolwitrupsje4.jpg”]
Maar helaas, de weg werd geblokkeerd door een groot zwart ding. De rups wachtte rustig af op de dingen die komen gingen.
[exif=”wp-content/photos/koolwitrupsje5.jpg”]
Ik kon het niet laten om het beestje met stengel en al even op het witte tafelblad te leggen om de camera op het statief te zetten voor het geval de andere foto’s niet echt scherp waren. Dat het tafelblad de rups een beetje weerspiegelt had ik even niet aan gedacht.
[exif=”wp-content/photos/koolwitrupsje6.jpg”]
Nog een laatste portretje en dan de rups weer terug naar waar ik hem vond.
[exif=”wp-content/photos/koolwitrupsje7.jpg”]
Geef een reactie