[exif=”wp-content/photos/kruisspin_1.jpg”]
Iedere ochtend weer vergeet ik er aan te denken en dus loop ik iedere ochtend weer in de tuin met mijn hoofd tegen een spinnenweb aan. Een licht krakend geluid, het gevoel dat er een petje op je hoofd wordt gezet en meteen de gedachte: waar zit de spin nu? Op mijn hoofd, in mijn nek, in mijn gezicht…. Gelukkig zie ik hem daarna wel hangen in de resten van zijn eens zo kunstig web. Ik moet er toch weer eens aan denken om met geheven onderarm naar het schuurtje te lopen. De tijd is blijkbaar alweer aangebroken.
Ik grinnik even, want ook ik moet nu goed opletten voor spinnenwebben als ik ’s morgens door mijn tuintje wil lopen 🙂
De tijd is inderdaad aangebroken: de eerste herfstverschijnselen…
Groetjes Jali
Hè get, daar ben ik níet blij mee.
He, Margo, terug van weggeweest?
Ja, even een paar dagen, dinsdag gaan we richting Gent. Sauerland is echt mooi!! Heb genoten van de graanvelden!!
Overigens bleef ik al in een ijzersterke spindraad hangen toen ik een rondje door de tuin wilde maken. Jan is, nu het wat afgekoeld is, bezig met een ‘schoonmaakactie’!