Hartverzakking


[exif=”wp-content/photos/29okt09_1.jpg”]

Vanmorgen was het mistig, dat werd dus met een ommetje naar het werk fietsen. Tussen de weilanden door richting het Engelse Werk. Langs een weiland in de uiterwaarden van de IJssel was het prikkeldraad omwonden door kralenkettingen van druppels. Enkele paarden vonden mijn capriolen bij het prikkeldraad waarschijnlijk interessant en kwamen even kijken. Een mooi gezicht zoals ze door de mist naar mij toe kwamen lopen.


[exif=”wp-content/photos/29okt09_2.jpg”]

Even later werd ik bekeken door vijf paar ogen. Vooral het witte paard stond voor aan. Het haar op het voorhoofd stijf van de distelklitten.


[exif=”wp-content/photos/29okt09_3.jpg”]

Ze kwamen steeds dichterbij, misschien blij met de afwisseling op deze vroege morgen? Zelf heb ik niets met paarden, ik vind ze mooi maar tegelijkertijd dood eng. Maar nu ze zo rustig  hun snuit naar mij uitstaken durfde ik enkele paarden over hun voorhoofd te aaien, ondertussen oplettend dat ze niet ineens hun hoofd omhoog zouden richten om mij te bijten.


[exif=”wp-content/photos/29okt09_4.jpg”]

Dan ook nog maar even een snuit op de foto, mij ondertussen afvragend of ik nog even mijn zoomlens op de camera zou zetten om de paarden met wat meer achtergrond op de foto te zetten.


[exif=”wp-content/photos/29okt09_5.jpg”]

Ineens hoorde ik naast mij een klap waarop een van de paarden weg sprong van het prikkeldraad. Door de klap keek in naar links. Daar lag mijn fiets op de grond en tot mijn afgrijzen zag ik mijn telelens uit de fietstas onder het prikkeldraad door het weiland inrollen waar het bleef liggen tussen de vijf paarden.


[exif=”wp-content/photos/29okt09_6.jpg”]

De paarden hadden in eerste instantie niet door dat er iets nieuws in de wei lag, ze moesten nog even de schrikreactie van het andere paard verwerken. Daarna kwamen ze weer op mij afstappen waarop een van de paarden met zijn hoef tegen de lens aan tikte. Direct doken ze er met hun snuit boven op,  ik durfde amper te kijken.

Gelukkig zagen ze mijn lens niet aan voor een speeltje en bleef het bij snuffelen. En omdat ik toch niets kon doen (geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om tussen de paarden te gaan staan om mijn lens te redden) ben ik er maar foto’s van gaan maken.


[exif=”wp-content/photos/29okt09_7.jpg”]

De paarden bleven maar staan, zo af en toe per ongeluk met hun hoeven tegen de lens aan tikkend. Ik ben daarom maar weg gelopen om een eind verderop weer prikkeldraad te fotograferen in de hoop dat ze mij achterna zouden lopen.


[exif=”wp-content/photos/29okt09_8.jpg”]

Gelukkig, de truuk werkte. Daarna nog even wachten tot de paarden waren uitgekeken en al grazend het weiland weer inliepen en daarna snel terug gelopen, onder het prikkeldraad door gedoken en de lens gepakt. Een beetje nattig, maar hij leek nog heel.


[exif=”wp-content/photos/29okt09_10.jpg”]

Ik heb snel de lens schoon en droog gewreven en ben richting het werk gefietst. Onderweg nog wel even gestopt om te kijken of de lens nog werkte.


[exif=”wp-content/photos/29okt09_13.jpg”]


[exif=”wp-content/photos/29okt09_12.jpg”]

Ik geloof dat hij het inderdaad nog doet.


[exif=”wp-content/photos/29okt09_11.jpg”]

Laatste berichten:

Wekelijks op de hoogte blijven van nieuwe blogjes?

Laat dan hier je E-mailadres achter:


Geplaatst

in

door

Reacties

17 reacties op “Hartverzakking”

  1. Hendrika avatar

    Pfff, ik heb met ingehouden adem je verhaal gelezen. Mag het in het vervolg iets minder spannend?? (Hier hoort een gemeen grijnzende smiley achter, maar ik zie ze nergens).

  2. Jetske avatar

    Wat een enorme schrik. En wat had je alle geluk van de wereld dat er niet één per ongeluk er bovenop ging staan tijdens een schrikachtige sprong.
    De foto’s zijn overigens prachtig.

  3. Lenie avatar

    Wat een spannende belevenis op de vroege ochtend! Was je gelijk goed wakker 😉

  4. Louise avatar

    Wat een belevenis en dat je dan het hoofd koel houdt en blijft fotograferen, het levert een mooi beeldverhaal

  5. joekie avatar

    Wat een reactie, ik zou meteen midden in het veld gestaan hebben om m’n lens te pakken. Wat dacht je, ik maak er maar foto’s van, als ‘ie het niet meer doet heb ik er tenminsten nog beelden van. De foto’s die je er later mee gemaakt hebt zijn prima, misschien de volgende keer iets beter verpakken?

  6. Marie-Claire avatar

    *gniffel*… fijn dat ‘ie ’t nog doet, ik kan me je schrik goed voorstellen.. En denk wel dat het goed hebt aangepakt.. Nu die lens nog goed verpakken ;-)…

  7. Marmein avatar

    tja, tussen die paarden gaan staan durf ik dus niet, laat staan op mijn hurken om de lens op te pakken.

    De lens ligt in mijn fietstas in een zacht bed van regenkleding en een sjaal. Ik zal voortaan de fiets wat verder van het hek zetten zodat eventuele paarden de fiets niet meer omver kunnen trekken. En oja, de fietstas dicht doen.

  8. Margo avatar

    Een rugtasje Marmein! Of zo’n sling-ding. Zo’n tas die op je rug zit en je in één zwaaibeweging voor je hebt zodat je je lens eruit kan nemen en terugzetten! Ik dacht dat je zo’n tas had! Hoe ga je dat op reis doen?

    Tjongetjongetjonge!! 🙄

  9. Margo avatar

    @Hendrika: je bedoelt deze: 😈 ?

  10. Marmein avatar

    Dat rugzakje neem ik alleen mee wanneer ik wandel. Een rugzakje op terwijl ik fiets (wat ik altijd te hard doe) is mij veel te zweterig. In mijn fietstas zitten mijn spullen prima hoor.

    En ja, ik heb de smilies nog steeds niet aan de praat. Ik zal er binnenkort nog eens naar kijken.

  11. Karin avatar

    Pff goed gehandeld.

    Ik ben niet bang voor paarden, maar met een groep moet je altijd voorzichtig zijn. Dat laatste heb ik door schade en schande moeten leren. Ik had zelf een paard en niet gehinderd door enige kennis van zaken dacht ik toen ik haar twee weken had dat ik met een emmertje paardebrokken de wei in kon om haar alleen te voeren en dat de andere twee paarden daar niets mee te maken hadden.
    Ze gingen er dus om vechten met mij in het midden…… dat ik daar ongedeerd tussen uit gekomen ben was vooral geluk. Het geluk was dus met de domme dat weet ik nu.

    Paarden zijn schatten maar als ze gaan vechten hanteren ze het principe ‘de eerste klap is een daalder waard!’ en wie in de weg staat heeft pech.

  12. Hendrika avatar

    @Margo: nee ik bedoel zo’n groene met lange (grijns)tanden ;~).

  13. Ebelien avatar

    Poeh, was je telelens ineens zelf een verafgelegen object 🙂
    Goed gehandeld, koel hoor!

  14. Ina avatar

    Oooooh dus daarom moet ik mee voor je lens………..

  15. FotoAnna avatar

    Werkelijk prachtige opnames van het paard in de mist en dan dat oog… schitterend !!
    Maar wat heb jij een geluk gehad zeg… voor zelfde geld ging het helemaal fout… en dat die lens ook nog precies daar heen rolde… naar de paarden… je hebt echt geluk gehad Marmein ! :-)))
    Fijne zondag en lieve groetjes van Anna

  16. Janny avatar
    Janny

    Schitterende foto’s, Wat een geluk heb je gehad Marmein stappie opzei en het was gebeurd.
    Gr Janny

  17. Alwin avatar

    Spannend verhaal! Ik hoopte ergens wel op foto’s van de binnenkant van de lens. Jammer, maar even zoek op internet dan 😉 Fantastisch dat je dan gewoon door fotografeert, een echte die-hard fotograaf doet dat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *