Costa Rica, deel 4

We zijn alweer een paar dagen verder en ondertussen moet ik goed nadenken over wanneer ik wat ook maar weer gedaan heb. Deel 4 van Costa Rica gaat over de bruggenwandeling die we maandag door de boomtoppen maakten.

We zaten toen in Monteverde waar prachtige nevelwouden zijn te bewonderen. De temperatuur was niet al te hoog (kon ik mooi een beetje wennen, waar ik nu zit, La Fortuna,  is het zo’n 32 graden) en het regende. Niet de nevel die eerder kwam over waaien van uit de verte, maar echt regen. Dat werd dus een regenjas aan en de camera daar zo veel mogelijk onder houden.

De bruggen waar we over liepen hingen hoog in de bomen zodat we goed de vol gegroeide takken van de bomen konden zien.

Ondanks de regen is het geweldig wandelen. Het is niet koud en alles is gehuld in een prachtig licht. Als de zon zou hebben geschenen zou het een stuk lastiger fotograferen zijn geweest met de diepe schaduwen.

De bromelia’s blijf ik prachtig vinden. Gek, hoe je hier steeds weer overal ‘kamerplanten’ tegen komt. Deze bromelia zit ver weg op een tak, ik zou er maar wat graag ingekeken hebben, wie weet zat er een kikkertje in.

Her en der waren planten met grote bladeren te bewonderen langs het pad, prachtig zoals het licht de nerven lied zien. Er is mij wel verteld wat de naam van de plant is, maar ik ben hem al weer vergeten.

Door al dat gefotografeer van mij liep ik een heel eind achter en kon ik de groep niet meer zien. Geen probleem want het was een duidelijk pad dat verhard was met een soort van betontegels. Tenminste, dat dacht ik. Na twee bruggen (ja, ik was de groep al heel snel kwijt) kwam ik bij een splitsing. Onderaan de splitsing zag ik een platform. Omdat ik dacht dat het een uitkijktoren was liep ik er heen maar er eenmaal onderstaand zag ik dat de toren geen uitzicht had. Ik ben teruggelopen naar het pad en zonder er bij na te denken het rechter pad aangehouden (waar het platform aan stond).

Na een tijdje liep het pad dood, althans, er stond een laag hek over het pad dat rood was geverfd. Een duidelijk teken dat ik hier niet verder mocht. Dan maar naar beneden bij een van de niet verharde paden. Er waren wel treden aangebracht dus zou ik niet zomaar een ‘wild’ pad gaan volgen de jungle in. Maar dit pad eindigde in een dicht regenwoud.

Ook een ander pad eindigde in dichte begroeiing. Ik had nog hard gefloten, maar niemand die mij hoorde. Uiteindelijk ben ik toch het pad maar afgelopen voorbij het hek, ik was totaal vergeten dat ik ergens een splitsing had gezien.

Via een klein bruggetje met half verrotte planken kwam ik uiteindelijk achter de receptie uit. Ik mocht opnieuw het natuurpark in en zo liep ik even later voor de tweede keer de eerste twee bruggen. Na de tweede brug zag ik op het pad links van mij een grote pijl met daarbij de tekst “walktrail” staan, dat ik die toch over het hoofd had gezien!

Het pad zou geen verdere zijpaden meer hebben en dus fotografeerde ik er weer lustig op los.

Nagenoeg elke tak in het bos was bedekt met een dikke laag mos, zwaar van de regen.

Kijkend naar de bosbodem was het af en toe alsof ik door een nederlands herfstbos liep, de paddenstoelen zagen er in ieder geval net zo uit als thuis.

Het zicht vanaf de bruggen was prachtig, zo zie je een regenwoud maar zelden. De dunne lijn die je in de lucht boven de bomen ziet is een van de kabels waar ik die middag langs zou glijden.

Aan het eind van de route had men ook wat suikerwater voor de kolibri’s opgehangen. In de dichte begroeing van het regenwoud zagen we verder geen vogels (al hoorden wij ze wel)

Natuurlijk heb ik nog veel meer foto’s gemaakt in het nevelwoud, voor wie ze wil bekijken, dat kan in het fotoalbum van Costa Rica

Laatste berichten:

Wekelijks op de hoogte blijven van nieuwe blogjes?

Laat dan hier je E-mailadres achter:


Geplaatst

in

door

Reacties

9 reacties op “Costa Rica, deel 4”

  1. frank avatar

    lijkt me gaaf om die kamerplanten in het wild en het groot te zien …
    zo te zien moet je geen hoogtevrees hebben met die hangbruggen …
    leuk die kolibries, ik heb er ooit een spreekbeurt over gehouden
    en heb ze zelfs in het noordelijk gelegen vancouverisland, canada gezien,

    weet je trouwens dat we hier aan het sneeuwballen gooien zijn …
    het vriest en er ligt een dik pak sneeuw …
    ik hoop dat je huisbewoner de vogels blijft voeren

    groeten

    frank

  2. Alwin avatar

    “het vriest en er ligt een dik pak sneeuw …” kun je zekers wel zeggen ja. -10oC overdag, je hoeft voorlopig nog niet terug te komen hoor Marmein, blijf maar even waar het lekker warm is. Je hoeft toch niet na te denken over wat je gedaan hebt? je hebt bergen foto’s 😉 ! Je bent zeker wel blij dat je camera waterdicht is.

  3. Margo avatar

    Het is even een raar beeld al deze groene foto’s terwijl hier de wereld wit is. Vandaag overdag min 6,5 gr. Ik denk dat je wel een beetje baalt dat je dit nu mist, maar wie weet komt er nog een pak sneeuw als je weer terug bent. Je diashow wil het niet doen. De foto’s van de kolibri ’s zijn prachtig, beetje korrelig, zeker hoge iso moeten gebruiken? Thuis kun je die nog even door Neat image halen. Kon je daar niet flitsen? Gebruik je je flits wel? Oh ja met de kikkers wel.

    Lijkt me een heerlijk gebied, dat vochtige, warme, alles groeit tegen de klippen op.
    Wil je voortaan een beetje bij de groep blijven, straks raak je echt verdwaald en dat is toch wel even andere koek dan hier in het bos! 😀

  4. Marie-Claire avatar

    Prachtig die Hummingbirds !

  5. Tiny avatar

    Mooi zeg !!!
    Maar over die brug ging ik voor geen goud.
    Gelukkig jij wel, prachtig de foto’s van de kolibrie.
    groeten.

  6. Ank avatar

    Die Kolibri’s zijn helemaal super, helaas doet je linkje naar de rest van de foto’s het niet….

  7. Lenie avatar

    Zo, je moet wel op “het rechte pad” blijven hoor, straks verdwaal je nog… ’t is daar echt heel iets anders door de boomtoppen wandelen dan hier bij het Boomkroonpad!

  8. vogeltje avatar
    vogeltje

    Geweldig mooie foto’s,da’s genieten.

  9. Marmein avatar
    Marmein

    Ja, het was inderdaad donker toen ik de kolibri’s fotografeerde, op de mini-laptop kan ik de ruis helaas niet zien. Je zult dat dus wel wat vaker gaan zien denk ik (onder de bomen is het ook donker)

    Een beetje baal ik wel dat ik het winterweer moet missen, maar wanneer ik terug kom is de winter nog lang niet voorbij, dus wie weet……… En nu ik hier in een luie schommelstoel over de rivier en de jungle uitkijk, met in de verte het geluid van brulapen en overal om mij heen het gefluit en getjilp van vogels, vind ik het ook wel best.

    ps de link naar het album is gerepareerd

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *