Costa Rica, onderweg naar La Fortuna

Deze reisdag ging het van Rincón de la Vieja naar La Fortuna waar de vulkaan Aranal de grote trekpleister is. Onderweg had de reisleidster nog een verrassing voor ons in petto. We kregen het advies mee om alvast badkleding aan te trekken.

Na een tijdje over de hoofdweg gereden te hebben nam de chauffeur een afslag en hobbelden we even later verder over een zandweg. Niet veel later zagen we onze eerste kapucijnaap. Niet echt een schoonheid maar goed, we hadden maar mooi onze eerste aap in Costa Rica gezien.

Niet veel later hadden wij ons doel bereikt: een prachtige waterval met een meertje waar we konden zwemmen.

Wanneer je onder de waterval ging staan voelde het water aan als een soort van ijsselregen. De druppels vielen hard op je schouders en maakten een soort tintelend geluid.

Tijdens het zwemmen zagen we op de rotsen langs het meertje kleine hagedisjes zitten. Ik kon het niet laten en moest proberen die beestjes op de foto te krijgen. Met de camera in de hand klauterde ik even later over de rotsblokken heen. Gelukkig zaten ze er nog steeds en wilden ze ook nog lang genoeg blijven zitten zodat ik een foto kon maken.

Na een lekker verfrissende duik ging de reis weer verder. Vlak bij La Fortuna liepen er ineens neusbeertjes op de weg. Ze trokken zich niets aan van de auto’s en bussen die stopten zodat de inzittenden foto’s konden maken. Dat was nog knap lastig omdat de beestjes geen moment stil zaten.

Niet veel later verdween de familie met opgeheven staartjes weer in het hoge gras van de berm.

En weer reden we verder, op weg naar La Fortuna. Zo af en toe konden we tussen de bomen door de vulkaan Aranal al zien. Een prachtige vulkaan die er uitzag zoals je dat van een vulkaan verwacht. Vanaf een brug konden we dan eindelijk de eerste foto’s maken.

Het bijzondere van deze vulkaan is dat hij vaak lavastromen laat zien, iets wat mij fantastisch leek om een keer te zien. Voorwaarde was dan wel dat de top wolkenvrij moest zijn en op dat moment zag het er niet gunstig uit. Maar het was nog niet donker en de wolken zouden dus nog kunnen verdwijnen.

Eerst moesten we nog ons hotel opzoeken. Nou ja, zoeken, de chauffeur wist hem natuurlijk feilloos te vinden. We hadden geluk, door de crisis had dit hotel een goede aanbieding gedaan en had de reisorganisatie voor ons hier de kamers geboekt. Een veel luxer hotel dan waar we anders in zouden hebben gezeten. Bij ontvangst kregen we allemaal een drankje aangeboden.

En vanaf het terras van onze kamers konden we op ons gemakje de wolken rondom de top van de vulkaan in de gaten houden. En nu maar wachten op het telefoontje van de reisleidster: of wel of niet naar de lavastromen van de vulkaan gingen kijken.