Costa Rica, de vulkaan Aranal

Het lange wachten was begonnen. Zou de bewolking gaan optrekken? Zouden we die avond stromende lava kunnen zien? Het zag er slecht uit. Net wanneer je dacht dat alle wolken weggetrokken waren kwam er weer een nieuwe aan. En het leek wel alsof die ene wolk aan de verder strakblauwe hemel steeds als een magneet naar de vulkaan werd getrokken. Tergend langzaam gleed hij dan om de top van de vulkaan om hem dan uiteindelijk los te laten. Even was de top dan vrij tot een volgende wolk met het zelfde spelletje begon.

En toch kregen we tegen het eind van de middag het telefoontje: we gaan het proberen. Bij het wegrijden van het hotel stapelden zich nieuwe wolken alweer op.

Vroeger was de lavastroom vanuit het hotel te zien maar sinds een paar jaar vloeit de lava via de andere kant van de vulkaan naar buiten. Via een hobbelige zandweg reden we om de vulkaan heen, ondertussen de wolken in de gaten houdend.  Een van de betere plekken om de vulkaan te zien was bij een bruggetje, zodat via de bedding van de rivier vrij zicht op de vulkaan was. We bleken niet de enige kijkers te zijn, vanuit het donker hoorde je gesprekken in verschillende talen.

En toen kon het lange wachten beginnen. Ik had mijn camera en statief natuurlijk meegenomen. Ik had alleen in Nederland niet gecontroleerd of mijn afstandbediening ook op mijn nieuwe camera werkte, dat bleek niet het geval. Nou ja, dan maar met de zelfontspanner.

Zo staand in het donker waren de sterren prachtig te zien, in ieder geval daar waar geen wolken hingen.

Een keertje zag ik een oranje gloed door de wolken heen schemeren, jammer genoeg was er geen lavastroom in te ontdekken. Even later ging er weer een zucht door massa mensen die er stonden. Weer was er een oranje gloed te zien, maar net op dat moment keek ik de andere kant op om te kijken of ik van iets anders een foto kon maken. Toen ik mijn hoofd weer omgedraaid had richting vulkaan was de gloed alweer verdwenen.

En terwijl ik al fotograferend stond te wachten op een eventuele volgende lavastroom reden de eerste mensen alweer weg. Met sluitertijden van soms meer dan 30 seconden gaf het licht van de koplampen vreemde effecten op de foto.

Steeds meer mensen gaven het op. Uiteindelijk hebben wij het ook moeten opgeven. Jammergenoeg zonder de prachtige lavastromen die de vulkaan soms toont te zien.

Laatste berichten:

Wekelijks op de hoogte blijven van nieuwe blogjes?

Laat dan hier je E-mailadres achter:


Geplaatst

in

door

Reacties

3 reacties op “Costa Rica, de vulkaan Aranal”

  1. Marie-Claire avatar

    Nou, ik vind deze reportage toch ook wel spectaculaire en mooie foto’s op hebben geleverd hoor.. Vooral die foto’s van die sterrenhemel..

  2. Margo avatar

    Èh, ik vind deze foto’s mooi genoeg hoor, sterrenhemels hebben meer mijn interesse dan lava.

  3. Karin avatar

    Hey Marjon, het is sowieso genieten van je Costa Rica foto’s, maar die sterrenhemel is inderdaad waanzinnig. Zo zie je ‘m niet in Nederland!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *