[exif=”wp-content/photos/knoop.jpg”]
Ik kan er tijden tegen aan hikken. Jaren zelfs. Het kopen van een nieuwe winterjas. Vaak zet de winter laat in waarop ik dan denk:”ik wacht de uitverkoop in januari wel even af”. Dan moet ik in januari mijzelf zover zien te krijgen om ook daadwerkelijk de winkels in te gaan. Dat moet dan bijna wel op een vrijdag of zaterdag wanneer ik vrij ben, maar ja, dan is het zo druk in de winkels. En als ik dan mijzelf bestraffend heb toegesproken en een winkel ben binnengestapt wil ik er zo weer uitstappen.
Eindeloze rekken met kleding waaraan ik alleen maar kleding zie hangen in kleuren en modellen die ik niet wil. Te strak, te veel glimmende knopen, te lang, te kort….. Daar tussen door lopen dan verkoopsters voor wie mooie kleding het belangrijkste op de wereld lijkt te zijn. Na een rek of twee ga ik er dan maar weer vandoor. Meestal met de smoes dat ik nu even niet in de stemming ben.
Maar toen afgelopen zaterdag een straatkrantverkoper aan iedereen behalve mij zijn krantje aanbood vroeg ik mij af of ik het dit keer iets te ver had laten komen met mijn jas. Ik heb diep ademgehaald, ben de V&D ingestapt, en ben er uiteindelijk met een nieuwe jas weer uitgekomen. Zo. Daar ben ik weer een paar jaar vanaf.
Geef een reactie