Boetelerveld

Ik was de naam al vaker tegen gekomen, Boetelerveld, maar had geen idee waar het natuurgebiedje lag. Nou ja, ergens bij Raalte, maar hoe er te komen? Geen idee. Vorige weekend kwam ik het Boetelerveld weer tegen op een site met wandelingen, en omdat er voor de ochtend goed weer werd voorspeld ben ik maar eens op pad gegaan

.

Het Boetelerveld is een klein natuurgebied dat door weilanden is ingesloten. Het eerste stukje ging door een klein stukje berkenbos. Nou ja, bos is misschien in een groot woord, maar het had er wel wat van weg. Dat zal straks een mooi gezicht zijn als de tere, lichtgroene blaadjes uitkomen, of in de herfst, wanneer het blad knal geel kleurt. Maar zover is het nog niet, alles is nog in rust. De wandeling gaat verder, langs een pad waar bomen zich naar voren bogen.

Achter de bomen strekte zich een veld uit, een sterk vergrast heideveld. Hier en daar stond een boom in het nu nog gele veld.

Vlak bij de parkeerplaats stond een kleine stal met twee paarden. Vanaf mijn plek af gezien leek het gebouwtje te schuilen tussen de berken.

Overal in het Boetelerveld waren plassen water te zien. Ook in de stukjes bos was water te vinden. Al die plassen water zorgden voor een prachtige weerspiegeling van de bomen en de blauwe lucht.

Wonderlijk genoeg lagen in bijna al die stukjes ondergelopen grond grote klodders kikkerdril. Zouden de kikkers zich vergist hebben of vergiste ik mij en waren dit geen ondergelopen stukjes grond maar permanente vennetjes?

Na het waterbos kwam ik in een bos waar de bodem bedekt was met prachtig goudgeel gras. Zacht wuivend in de wind gaf het een prachtige sfeer, alsof de bomen uit een soort van nevel opstegen.

Van dicht bij gezien zag het gras er teer en kantachtig uit.

De wandeling ging verder, zo af en toe was het zoeken naar een stuk pad waar het water niet te diep stond. Maar zodra het pad droog was was het weer genieten van het al om vertegenwoordigde gras.

Bij een wat grotere plas zag ik schaatsenrijders op het water. De waterkant lag in het zonnetje en zag er redelijk droog uit en dus ging ik even op mijn buik bij het water liggen. Natuurlijk schoten de schaatsenrijders meteen weg maar met wat geduld komen ze wel weer terug. Ondertussen kon ik mooi de spinnetjes fotograferen die voor mij op het water rondliepen.

Na een tijdje stak het spinnetje met grote eigenaardige sprongen het vennetje over. Het leek net alsof het water hem ineens te heet onder de voeten was geworden. De schaatsenrijders waren niet teruggekomen, en dus ging de wandeling weer verder.

Ik naderde het eind van de route en kwam weer bij het grote veld uit En ook aan deze kant stond een grote boom eenzaam boven het gele gras.

Ook hier stonden berken langs de rand van het grote veld. Hier en daar stond ook nog wat heide en samen met het gras gaf dat een mooie laagjes werking.

Ik vind het prachtige bomen, berken, met een zwart-witte stammen. En ook berken zien er prachtig uit met het luchtige gras aan hun voeten.

Een klein maar prachtig gebiedje, het Boetelerveld, ik zal er zeker nog eens terug komen voor de lentetooi van de berken en wie weet, met zoveel water kon het er straks wel eens wemelen van de libellen.