April mist

Zaterdagochtend begon de dag mistig Eigenlijk had ik nog veel te doen voor ik naar VriendinT zou vertrekken, maar omdat zo’n mooie ochtend zich niet altijd aandient wanneer ik tijd heb moest ik er wel even op uit. Het idee was Vilsteren maar toen ik halverwege langs de Horte kwam ben ik daar maar uitgestapt. Ook mooi en wie weet zou de mist wel verdwenen zijn wanneer ik verder door zou rijden.

Bij de Horte stonden de bosannemonen alweer in het gras langs het pad, op dit vroege uur nog gesloten.

Ik was net het ontluikende blad van een hazelaar aan het bewonderen en pakte mijn camera toen er ineens een ree uit de struiken weg sprong en over de weilanden weg rende. Jammer, ik had hem graag willen fotograferen, maar hij was al snel te ver weg. Dan het jonge blad maar, dat bleef tenminste op dezelfde plek.

Nu mijn oog eenmaal op een ontluikend blad was gevallen zag ik er steeds meer.

Al snel naderde ik het eind van het pad. De begroeiing aan weerskanten van het pad leken met hun dunne hoge takken een soort van ereboog te vormen.

Nadat ik rechtsaf was geslagen kwam ik bij een groot weiland omsloten door bos. De nevel was hier boven het natte gras blijven hangen waardoor de boom die midden in het veld stond mooi los kwam van de achtergrond.

Wonderlijk eigenlijk, zo’n boom midden op het grasveld met een mooi hek er omheen.

Ineens zie ik een silhouet in de mist. Weer een ree, deze bleef rustig staan zodat ik een foto van hem kon maken.

Maar het duurde niet lang voor de ree mij in de gaten had en op zijn dooie gemak verder van mij af liep. Dan maar weer kijken naar het jonge groen. De spinnen leken de slingers uitgehangen te hebben om de lente te vieren.

Soms leek het alsof de spinnen hadden geprobeerd de lente te hebben door de jonge blaadjes open te trekken.

Op een van de blaadjes die ik wilde fotograferen leek een soort van schaduw te zitten. Toen ik het blad omboog om het beter te kunnen bekijken bleek er een gaasvlieg onder te zitten.

Aan het eind van het pad was een uitkijkpunt. Vanachter een houten wand met kijkgaten kun je daar over de weilanden uit kijken.  Ik wilde net achter de wand stappen toen ik weer opgeschrikt werd. Weer was er een ree dat van mij schrok en er vandoor ging. Deze bleef een eindje verderop stil staan om wat te grazen. Er voegde zich wat ganzen en een zwaan bij hem.

Ik heb nog een tijdje staan genieten van het beeld van al die dieren en ben toen weer teruggegaan. Er moesten immers nog wat dingen gedaan worden thuis. Weer werd ik getroffen door een mooi doorkijkje aan het eind van het pad.

Terug aan het begin van mijn wandeling bleken de bosannemonen nog steeds niet helemaal wakker, de bloempjes waren nog maar half geopend

En ach, zo met je neus boven het gras om de bloem te fotograferen, dan neem je toch ook even een druppeltje mee?