De geboorte van een libel

Afgelopen weekenden ben ik een paar keer naar het Zwijnenvennetje geweest om daar een time lapse opname te maken van de geboorte van een libel. Dat viel nog niet mee moet ik zeggen.

Als eerste moest er een nimf gevonden worden die nog helemaal in tact was. Hij moest dus donker van kleur zijn en de ogen nog niet al te geel. Hoe geler de ogen hoe eerder de libel er uit gaat komen heb ik gemerkt. De enige nimf die aan deze voorwaarden voldeed was er eentje die in de schaduw van bomen zat, niet echt ideaal dus. Dat betekende een langere sluitertijd, een hogere iso-waarde of een kleinere scherpte diepte. Een beetje maar van alles, besloot ik.

Dat als eerste een nimf gevonden moest worden was geen verstandige beslissing. Omdat mijn camera geen ingebouwde timer heeft had ik mijn laptopje meegenomen. Die moest nog opgestart worden, vervolgens moest de camera aangesloten worden en het programma dat de camera aanstuurde moest ook nog klaar staan. Voeg daar nog knap wat zonlicht op een spiegelend klein schermpje bij en je kunt je voorstellen hoe ik als een gek bezig was alles zo snel mogelijk klaar te maken terwijl ik met een scheef oog de nimf in de gaten hield.

Ook een tip (door schade en schande wordt men wijs): niet te vroeg storende grassprietjes weghalen. Wanneer een nimf zich nog niet helemaal vast gezet heeft en je komt te dicht bij, laat hij zich zo tussen het hoge gras op de grond vallen. Kun je weer opzoek naar een nieuw fotomodel.

Maar uiteindelijk had ik alles voorelkaar. De camera maakte elke seconde een opname die vervolgens op het beeldscherm van mijn laptop verscheen. Hoewel ik in eerste instantie blij was met de nimf die niet al te veel haast had om als libel verder door het leven te gaan, begon het nu toch wel heel lang te duren voor er beweging in kwam. Ik begon te vrezen dat de batterij van mijn camera of laptop al op zou zijn voor er ook maar iets was gebeurd. Maar eindelijk, het beestje begon actie te ondernemen na zo’n driehonderd foto’s (en dan had ik ondertussen de camera al een paar keer gestopt).

Halverwege de metamorfose viel er afwisselend zonlicht en schaduw op mijn onderwerp wat wel een heel onrustig beeld op het filmpje zou geven. En de libel bleek niet alleen een trage starter te zijn, maar ook een trage in de rest van zijn acties. Ondertussen zag ik her en der langs het water al witte vleugels verschijnen van nimfen die ik tijdens mijn eerste zoekactie blijkbaar over het hoofd had gezien. Mijn laptop heeft het dan ook niet tot het einde toe volgehouden. Geen geslaagde sessie dus, maar wel met een hoop leerpunten. Een pot koffie meenemen de volgende keer was daar een van, al met al ben je toch al gauw twee uur bezig.

Maar de derde sessie lukte redelijk. Een boodschappentas mee voor mijn laptop zodat ik een soort van donkere kamer had waardoor ik beter op het scherm kon kijken, een kan koffie met wat lekkers er bij, en een nimf die in het zonlicht zat waar niet al te snel een schaduw over zou vallen. De batterij van de laptop heeft het ook dit keer niet tot het einde toe volgehouden waardoor ik op het laatst met de hand de ontspanknop moest indrukken. Verbazingwekkend hoe erg je daarmee de camera beweegt. Ik had achteraf gezien beter de zelfontspanner moeten gebruiken. Of beter nog, de afstandbediening mee moeten nemen. Weer zo’n leerpuntje.Het laatste deel van de metamorfose bestaat dan ook uit een paar losse foto’s.

En o ja, als ik dan op de laptop wil kijken en voor het gemak de tas met daarin de laptop omhoog til, moet ik er wel aan denken dat het kabeltje naar de camera er aan vast zit. Door daar niet aan te denken gaf ik zo af en toe de camera een flinke zwieper. Nog iets waar ik iets op moet bedenken: de libel wordt tijdens het proces steeds groter waardoor ik de camera steeds moet verplaatsen om hem volledig in beeld te houden. Dat geeft steeds wat schokkerige beelden, misschien een soort plateau waarop de camera kan schuiven?

Nou ja, genoeg gekletst, hieronder kun je het resultaat bekijken:

Na zijn eerste korte vlucht ging de libel op een boom in de buurt zitten en kon ik nog mooi even een foto van hem maken:

Terwijl ik op wacht zat bij mijn camera en laptop zag ik een nimf uit het water kruipen, iets wat ik nog nooit eerder had gezien. Ik kon mijn macrolens niet gebruiken dus moest het maar even met de telelens.