Niets is geloof ik erger dan hopen dat je niet gebeld wordt. Gistermorgen kreeg mijn vader 2 nieuwe kunsthartkleppen die via een ader onder zijn arm zijn aangebracht. Een operatie met risico, ook gezien zijn leeftijd van 84 jaar. Drie uur lang was het hopen dat ik niet gebeld werd, want een te vroeg telefoontje zou slecht nieuws betekenen.
Om niet de hele tijd naar de telefoon te zitten kijken ben ik maar aan het opruimen gegaan, iets wat trouwens hard nodig was want met de warmte van de laatste tijd was daar maar weinig van gekomen.
Na drie uur kwam dan eindelijk het verlossende telefoontje: operatie geslaagd. En toen ik 2 uur later bij zijn bed zat had meneer al weer praatjes.
Geef een reactie