Ergens boven mijn border bungelt een zaadje. Gevangen in wat spinnenwebdraden lijkt de tijd even stil gezet te zijn. Alleen op dat plekje, alsof daar de tijd bevroren is, tussen de hoge hemel en de aarde. 40 centimeter, dan heeft het zijn doel bereikt. Dan kan het gaan groeien en zich weer uitstrekken naar de hemel. Maar eerst moet de tijd ontdooien.
Geef een reactie