Gisteren had ik eindelijk weer eens de tijd om het bos in te gaan. Vorig jaar had ik in het beukenbos bij Vilsteren wat restanten van de porseleinzwam gezien. Toen had ik mij voorgenomen om deze herfst nog eens terug te komen voor wat verse exemplaren. Eenmaal in Vilsteren wilde ik links af het bos in wandelen zag ik het pad rechts van mij. Met de hoge beuken aan weerskanten zag dat er prachtig uit en omdat ik daar nog nooit was geweest liep ik eerst die kant op.
Het donkere groen van de beukenbladeren begon al geel te worden waardoor het bijna leek dat ik in een lentebos liep.
De kans dat ik hier porseleinzwam zou vinden was erg klein. De afgevallen takken en omgevallen bomen waren allemaal verzaagd en in keurige stapeltjes gelegd. Zo te zien mocht uit dit deel van het bos het oude hout opgehaald worden voor kachels en haarden. En omdat de porseleinzwam juist op dit dode hout groeit, hoefde ik hier niet verder te kijken. Toch liep ik nog even door, even kijken wat er verderop in het bos te zien was.
Ik liep een pad af waar aan het eind een houten bank stond. Op deze driesprong liep een wat breder pad naar links en naar rechts. Pas toen ik mij omdraaide om naar het pad te kijken waar ik over gewandeld had te kijken, zag ik dat het hier helemaal niet om een driesprong ging. Er liepen maar liefst vijf paden naar de bank toe. Nee, wacht even, ik vergat ook nog de paden naar links en rechts. Ik stond zowaar op een zevensprong! (klik op de foto om een vergroting te zien)
Ik ben over een van de zeven paden weer terug gewandeld naar het bos waar ik eerder was. Maar ook hier waren geen afgebroken takken meer te vinden. De jeugd uit de buurt hadden de takken gebruikt voor het bouwen van hutten in het bos. Alleen deze boom lag er nog, te zwaar om te verplaatsen maar helaas ook zonder porseleinzwammen.
Verderop in het bos was een grote open plek waar ook een omgevallen beuk lag. Op de beuk zaten dikke zwammen.
En op die zwammen zaten ook weer zwammen.
En eindelijk zag ik dan een paar porseleinzwammen, maar net als vorig jaar was ik ook nu een beetje te laat. De eerste vorst heeft ze al te pakken gehad.
Door de camera op de grond te leggen en een beetje te gokken op welk gedeelte van de paddenstoel ik scherp stelde kon ik toch nog een foto van de lamellen van de zwam maken. Het mooie van een porseleinzwam is dat hij wat transparant is waardoor de lamellen zo mooi van onderaf te fotograferen zijn. Ik had geluk, er zat een scherpe foto tussen.
Op een andere stam in de buurt groeiden ook zwammetjes. Ik heb alleen geen idee of dit ook porseleinzwammen waren. Omdat zelfs de jonge zwammen wat bruinig waren (die normaal spierwit zijn) twijfel ik daar aan. Maar, ja, ze glanzen wel weer zoals een porseleinzwam. Nou ja, wat kan het schelen, het was gewoon een mooi groepje zwammen.
Vooral het kleine zwammetje dat net een beetje buiten de groep stond vond ik een scheetje. Alsof het de hele groep uitdaagde, of misschien zelfs wel uitlachte vanwege omdat ze schijnbaar niet uit de groep durfden te stappen.
Geef een reactie