Winterbos

Gistermorgen ben ik even wezen wandelen in de bossen van Heerde. In plaats van richting het zwijnenvennetje te lopen besloot ik de gele paaltjes route te lopen zodat ik eens ergens anders kwam. Het verraste mij hoe wit de bomen hier nog waren, in Zwolle waren de bomen nooit zo wit geweest van de sneeuw.

[singlepic id=1176 w=680 h=650 float=]

De zon was nog niet lang op en dus was het nog redelijk donker in het bos. Vooral daar waar het bos uit dennen bestond was het nog schemerig.

[singlepic id=1177 w=670 h=650 float=]

De zon klom steeds hoger en de toppen van de bomen werden al aangeraakt door haar stralen. Zo tegen de donkere dennentakken leken de beukenbomen in dat licht wel van goud.

[singlepic id=1180 w=670 h=650 float=]

[singlepic id=1181 w=670 h=650 float=]

En langzamerhand werd ook de bosbodem door het zonlicht bereikt. Vooral het contrast tussen licht en donker viel mij daar bij op.

[singlepic id=1183 w=670 h=650 float=]

Het strijklicht deed ook mooie dingen met de kleine boompjes die het moesten doen met het beetje zonnlicht dat tussen de takken van hun veel grotere soortgenoten wist door te piepen.

[singlepic id=1186 w=670 h=650 float=]

Het verwonderde mij hoeveel verschillende sferen er in het bos te zien waren, een winterse sfeer door de sneeuw op de takken en de grond..

[singlepic id=1188 w=670 h=650 float=]

[singlepic id=1190 w=670 h=650 float=]

Of een bijna herfstachtige sfeer door de beukenbladeren die nog aan de takken zaten. En dat allemaal maar een paar passen bij elkaar vandaan.

[singlepic id=1187 w=670 h=650 float=]

De kleur in het bos had ik ook niet verwacht trouwens. Ik was hier heen gegaan met het idee een nagenoeg zwartwitte wereld te zien met hier en daar het donkergroen van de dennen. Maar het goudbruin van de stammen in het zonnetje, daar had ik helemaal niet aan gedacht.

[singlepic id=1189 w=670 h=650 float=]

Het was heerlijk om zo door het verstilde bos te lopen, door het redelijk vroege uur op deze tweede kerstdag leek het wel of ik alleen in het bos rond liep. Zo rustig lopend en rondkijkend viel mij een beuk op die midden op het pad leek te staan. Door de manier waarop hij het licht opving onderscheidde hij zich van de rest.

[singlepic id=1193 w=670 h=650 float=]

De mist waarmee ik uit Zwolle vertrok, was aan deze kant van de IJssel nauwelijks aanwezig. Heel vaag was hier en daar nog een klein beetje te zien.

[singlepic id=1195 w=670 h=650 float=]

[singlepic id=1194 w=670 h=650 float=]

Grote delen van het bos waren afgezet als rustgebied voor de fauna, op de een of andere manier lijken lijken die paden juist de meest interessante om over te lopen, maar ja, de dieren hebben recht op een plek om zich terug te trekken.

[singlepic id=1198 w=670 h=650 float=]

Ondertussen werd het drukker in het bos, ik was al drie mensen tegen gekomen. Toen weer in de buurt van de parkeerplaats kwam besloot ik dan ook de gele paaltjes route te verlaten en naar huis te gaan. Ik kwam daarbij langs het lariks-bosje. Ook hier was een pad waar ik eerder regelmatig over liep, afgesloten. Door takken en bomen over het pad te leggen was ook dit stuk bos een rustgebied geworden.

Natuurlijk moest ik ook hier weer over het pad kijken, je weet maar nooit of je wat ziet. Vanuit het larixbosje zag ik ineens iets roodbruins bewegen. Ik bleef direct stil staan en hield mijn adem in: een edelhert deed zich tegoed aan, ja aan wat eigenlijk? Ik denk aan de bast van de jonge larixtakken.

Het dier had niet in de gaten dat ik er stond en at rustig verder, zijn achterste naar mij gericht en zijn kop met prachtige gewei tussen de bomen, zo’n dertig/veertig meter van mij af. Ik maakte een foto waarop het dier rustig zijn kop tussen de takken vandaan haalde om te kijken waar het geluid van mijn camera vandaan kwam.

[singlepic id=1199 w=670 h=650 float=]

Geweldig, wat een mooi dier, wat een prachtig moment, zoals we daar stonden, kijkend naar elkaar. Ik met ingehouden adem, hij rustig kauwend.

[singlepic id=1200 w=670 h=650 float=]

Rustig stapte hij het pad op om mij beter in te kunnen schatten. Steeds weer keek hij van mij naar het larixbos, hij leek te twijfelen om weg te vluchten of door te eten. Uiteindelijk besloot hij voor het eerste door rustig het bos in te stappen. Hoe zo’n beest met zo’n groot gewei door een dicht bos weet te lopen is mij een raadsel.

[singlepic id=1201 w=670 h=650 float=]

Ik liep verder, richting de auto. Overal om mij heen was het ploffen van sneeuw te horen. Zo af en toe kreeg ik een kleine sneeuwbui over mij heen, de zon was flink haar werk aan het doen.

[singlepic id=1202 w=670 h=650 float=]

Nog heel even liep ik terug naar het pad waar ik het hert had gezien, misschien dat het teruggelopen was naar de larixen. Maar helaas, geen hert meer te zien. Er kwam ook een stel aangelopen dat tijdens het wandelen aan het praten was. Niet eens hard, maar door de stilte van het bos viel het wel erg op.

Terug naar huis dan maar, het was mooi geweest zo. Even later werd ik nog gepasseerd door een eenzame fietster, een geurspoor van zeep achter haar aan die door de windstilte lang bleef hangen.

[singlepic id=1204 w=670 h=650 float=]

Je kunt alle 29 foto’s bekijken via onderstaande slideshow.

[smooth=id:45;]

Laatste berichten:

Wekelijks op de hoogte blijven van nieuwe blogjes?

Laat dan hier je E-mailadres achter:


Geplaatst

in

,

door

Reacties

9 reacties op “Winterbos”

  1. FotoAnna avatar

    Woooooow Marmein !!
    Wat een pracht moment…
    Hele mooie serie heb je hier geplaatst !
    Lieve groetjes Anna

  2. Marie-Claire avatar

    WOW.. dát moet enorm mooi geweest zijn, wat een voorrecht, een ontmoeting met zo’n majestueus dier !

  3. Anita avatar

    Práchtig Marmein. Je weet het licht altijd zo mooi te vangen.
    En dat edelhert, dat was een kadootje! Schitterend. Het is een kunst om dan rustig te blijven om een goede foto te kunnen maken.
    Groet, Anita

  4. Laura avatar
    Laura

    Fraai! 😀

  5. Margo avatar

    PRACHTIG! Wat zul je genoten hebben!

  6. Ank avatar

    Wat geweldig dat hert, wat een belevenis en prachtige foto’s!

  7. Ina avatar

    Ik zie de kerstkaart voor volgend jaar al
    geweldig moment lijkt mij dat, mooie serie

  8. Hans avatar

    Moet heel bijzonder zijn geweest, dat oogcontact met dat hert……

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *